Recensie: Kruis en munt RECENSIE

Met Kruis en munt debuteert Koen Strobbe als kersverse misdaadauteur. Een spannend en boeiend verhaal dat zich afspeelt in de Franse Provence, de thuishaven van Strobbe. Kruis en munt heeft de lezer vanaf het eerste moment beet. De afwisseling tussen de verschillende perspectieven en ruimtes zorgt ervoor dat de lezer betrokken raakt en blijft. Het plot is origineel en geloofwaardig, wat ervoor zorgt dat de lezer zeker uit zal kijken naar een volgend boek van Strobbe.

In eerste instantie worden we deelgenoot gemaakt van de plannen van de doortastende Isabel, die samen met haar vriend Bas een eigen restaurant wil beginnen in de Provence. Bas, vooruitgereisd om alvast wat zaken te regelen, blijkt echter niet op het afgesproken moment te verschijnen. Al snel wordt duidelijk dat hij in moeilijkheden zit. Gelukkig is daar David, een ex-politieagent, die Isabel te hulp schiet om Bas te vinden. Al snel krijgen we de tweede verhaallijn te lezen: die van korporaal Karol Piunesku. Nadat hij met oneervol ontslag is vertrokken uit het Franse vreemdelingenlegioen, zet hij zijn lucratieve handel in organen op een andere manier voort. Respect voor de medemens is daarbij ver te zoeken.

De geoefende thrillerlezer voelt al snel aan welke kant het verhaal op zal gaan. De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op, waarmee zeker niet gezegd is dat het boek voorspelbaar is. De snelheid van vertellen zorgt ervoor dat Kruis en munt geen moment verveelt, de plotwendingen zijn verrassend en origineel en de sfeerelementen kloppen. Strobbe weet de spanning erin te houden en daarmee voldoet het boek als thriller. Toch zijn er wel een paar kleine kanttekeningen te plaatsen. Zo is daar het proloog: in eerste instantie lastig te plaatsen binnen de lijn van het verhaal. Halverwege het boek wordt de ingezette verhaallijn uit het proloog aangevuld met een totaal ongeloofwaardig verhaalgegeven en mondt het geheel uit in een eveneens ongeloofwaardige en vergezochte actie van Isabel. Op dit punt in het verhaal lijkt de gekozen ruimte belangrijker dan het verloop van het verhaal, alsof Strobbe zijn kennis van de stad Avignon extra wil etaleren. Zonde: het doet afbreuk aan het verhaal en Strobbe had de acte van Isabel veel mooier en interessanter kunnen maken. Kruis en munt is nu eenmaal geen reisgids. Hetzelfde geldt voor het epiloog: ook niet bepaald het sterkste deel van het boek.

De tweede kanttekening geldt de stereotypen die door Strobbe gebruikt worden. Ze zijn inmiddels versleten: die corrupte agenten die te weinig betaald krijgen en dus kwetsbaar zijn, de mannen uit het Oostblok die gewelddadig zijn en de mooie, jonge vrouwelijke hoofdpersoon die uiteindelijk voor haar helper valt. Wellicht typerend voor het thrillergenre en daarmee geen doodzonde, maar wat zou het fijn zijn wanneer er een misdaadauteur zou opstaan die echt iets nieuws schrijft.

Ondanks de kanttekeningen is Kruis en munt toch een prima debuut dat naar meer smaakt.