Filmrecensie: Miss you already RECENSIE

Vriendinnen Jess (Drew Barrymore) en Milly (Toni Collette) kennen elkaar al zowat hun hele leven en delen alles. Ze kennen elkaars grootste wensen en diepste geheimen, maar leiden heel verschillende levens: Milly is de glamoureuze van het stel, met een rockster als man, twee kinderen en een life in the fast lane als Pr-manager, Jess is meer down-to-earth en leeft met haar man een rustig leven op een woonboot. Ze probeert zwanger te raken maar dit gaat niet van een leien dakje. Als de grote droom van Jess uitkomt en ze toch zwanger raakt, komt haar vriendin Milly er net achter dat ze borstkanker heeft. Terwijl de wereld van de een instort, zweeft de ander op een roze wolk. Kan hun vriendschap overleven?

Ik zal met de deur in huis vallen; Miss You Already is geen film om vrolijk van te worden. Geen chickflick met een toch-nog-happy end. Geen film met zachte soft-focus kleuren en liefdevolle dialogen. Geen bewonderenswaardig trouwe, bovenaards kalme personages die alle tegenslagen dapper ondergaan terwijl ze sereen tegen elkaar glimlachen. Als je de achterkant van de dvd leest is dit wel een beetje wat je verwacht. De film is dit alles dus niet, maar heel veel meer. Miss You Already is qua omschrijving (het wordt omschreven als een komedie, dat vind ik het niet), dan wellicht een beetje misleidend. Het is een goede film.

Een film die begint met Jess die aan het bevallen is en om Milly schreeuwt. Vervolgens flashbacks, waarin duidelijk wordt dat de twee elkaar al zowat heel hun leven kennen en vervolgens flash forward naar Milly met haar rockster man, en naar de zachtaardige Jess, die niets liever wil dan moeder worden. Al vroeg in de film krijgt Milly de diagnose borstkanker en zien we in sneltreinvaart hoe haar behandelingen beginnen, haar haar uitvalt en ze zich vervolgens stort in seks en roekeloos gedrag. Het personage Milly is een harde tante, een vooral in het begin niet heel sympathiek karakter dat onconventioneel omgaat met haar ziekte.

Dit is ook gelijk de kracht van de film. Nergens worden dingen mooier gemaakt dan ze zijn, nergens wordt een blad voor de mond genomen. Er zijn harde dialogen met soms vileine humor van het hoofdkarakter. De kijker wordt in niets ontzien en ook de beelden (Milly’s littekens, de infuusnaalden van de chemo) zijn zeer realistisch en komen daarom soms hard aan. Vooral als je zelf iemand kent die de ziekte heeft meegemaakt of er iemand aan verloren hebt (en bij hoeveel van ons is dat wel niet het geval).

Drew Barrymore en Toni Collette schitteren in hun rollen as de twee vriendinnen, die zo verschillend zijn, maar er ondanks dat altijd voor elkaar zijn. Zo’n vriendschap waarin je volledig jezelf kunt zijn, met al je tekortkomingen. En waarin je het niet altijd met elkaar eens hoeft te zijn, of elkaars gedrag goed hoeft te keuren, om toch van elkaar te houden. Dat is waar deze film om draait. De onbreekbare band tussen Milly en Jess, die zelfs sterker lijkt dan de band met hun partners (sterke rollen van Dominic Cooper en Paddy Considine). De verhaallijn van Jess is ondergeschikt aan die van Milly, dat had eventueel wat meer in balans mogen zijn. Het goede (de zwangerschap) en het kwaad (de borstkanker) wat meer in evenwicht. Maar hey, dat is in het echte leven ook niet zo.

Geen standaard vrouw-krijgt-vreselijke-ziekte film dus. Geen standaard camerawerk ook. Veel close-ups en wiebelend beeld, alsof het soms met de handcamera is gedraaid. Draagt bij aan de intieme, in your face sfeer van de film en lijkt je nog dichter mee te nemen het verhaal in. Miss You Already is een rauwe film. Terecht niet feelgood, omdat omgaan met deze ziekte gewoon niet roze flamingo’s en regenbogen is, maar een rollercoaster aan emoties. Prachtige rollen en een ijzersterk script. Met een mooi, maar - en dat weet je eigenlijk al vanaf het begin - dramatisch einde.