Recensie: Phobos - Victor Dixen RECENSIE

Young Adult boeken zijn de laatste jaren in opkomst geweest en boeken als de Hongerspelen en Divergent zijn immens populair. Steeds meer boeken worden er in dit genre uitgebracht, waaronder Phobos, van de Franse Schrijver Victor Dixen. Weet dit boek overeind te blijven of wordt hij ondergesneeuwd door de hoeveelheid Young Adult boeken die er al bestaan?

Zes meisjes. Zes jongens. Zes minuten om elkaar te leren kennen. De eeuwigheid om van elkaar te houden. Zo luid de slogan van het Genesisprogramma. Léonor is een van deze zes meisjes die is uitgekozen voor het Genesisprogramma. Zij zit met de andere jongens en meisjes in het ruimteschip ‘Cupido’, die hun naar Mars zal brengen om daar een nieuwe bevolking te stichten. Iedere stap die ze zetten in het ruimteschip wordt gefilmd. Niet alleen is dit een wetenschappelijk experiment, het is ook nog eens de grootste datingshow die de aarde gezien heeft. Tijdens de reis naar Mars is het de bedoeling dat elke kandidaat zijn of haar ware liefde zal vinden, door middel van een speeddate van zes minuten, om op Mars een nieuwe kolonie te stichten. Léonor, die niets te verliezen heeft op aarde, begint vol goede moed aan dit avontuur. Maar het blijkt dat niet alles is wat het lijkt en eenmaal in de ruimte is er geen weg meer terug…

Als lezer leer je Léonor kennen, een wees uit Frankrijk die in een fabriek werkte waar hondenvoer gemaakt wordt en in een weeshuis leefde. Ze wilde weg van dat leven en gaf zich op voor het Genesisprogramma. Vanuit haar wordt het verhaal dan ook verteld. Maar wat Phobos anders maakt dan andere Young Adult boeken is dat we niet alleen maar met Léonor meelezen, maar ook lezen we hoe de datingshow wordt uitgezonden op aarde, waardoor we niet alleen de speeddate van Léonor zien, maar hierdoor ook die van de andere kandidaten kunnen bewonderen. Daarnaast leren we over de mensen achter het programma en we leren al snel dat ze een dubbele agenda hebben. Wat in dit boek begint als een hoopvolle reis naar Mars, weet je als lezer al snel dat dit niet het geval is en hoop je dat de twaalf kandidaten erachter komen wat hun te wachten staat. Het boek is dan ook een echte pageturner en je kan hem niet meer wegleggen tot je de laatste bladzijde heb omgeslagen.

Een ander bijzonder aspect aan dit boek, waardoor het binnen het Young Adult genre eruit springt, is dat de Cupido, de reis naar Mars en de woningen die op mars staan voor de kandidaten af en toe met afbeeldingen worden geïllustreerd in het boek. Voor jou als lezer is bijvoorbeeld de cupido geen vaag ruimteschip, maar staat het springlevend in je verbeelding. Je weet hoe de cupido is opgebouwd, in welke ruimte er wel en geen zwaartekracht is en waar alles zich bevind. Het voelt bijna alsof je zelf door de cupido hebt gelopen en precies weet waar alles staat. Hierdoor wordt je nog meer meegenomen in het verhaal.

Victor Dixen weet met Phobos een meer dan geslaagd Young Adult boek af te leveren dat zijn hoofd stevig boven water weet te houden en zeker niet wordt ondergesneeuwd door de andere boeken in dit genre. Door het feit dat je niet alleen meeleest vanuit het perspectief van Léonor, maar dat je als lezer ook meer leert over andere karakters buiten de hoofdpersoon om en hierdoor meer informatie krijgt, zorgt ervoor dat je wilt blijven doorlezen, in de hoop dat zij erachter komt wat jij als lezer al weet. Doordat het boek af en toe met illustraties is verrijkt, geeft dit de lezer diepgang in het verhaal en het ruimteschip. Daarnaast heeft Dixen een vlotte schrijfstijl, hij blijft niet te veel hangen in details maar ontrold het verhaal in een gestaag tempo wat ervoor zorgt dat je als lezer het boek niet kan wegleggen tot je de laatste bladzijde hebt omgeslagen.