Recensie: De Monarch RECENSIE

‘Imitatie is de dodelijkste vorm van bewondering´ valt te lezen onder de titel en met een levensgrote vlinder op de voorkant trekt het boek meteen de interesse. Thrillerauteur Jack Soren maakt zijn debuut met de Monarch, een boek over een internationale kunstrover die zijn leven gebeterd heeft. Of toch niet? Door gruwelijke gebeurtenissen raakt hij weer in contact met zijn verleden en is de Monarch weer wereldnieuws.

Er worden moorden gepleegd, gruwelijke moorden waarin de lichamen worden verminkt met een teken. Een monarchvlinder welteverstaan en deze worden meteen gelinkt aan de grote kunstrover de Monarch. Maar de Monarch was niet zomaar een kunstrover, hij spoorde gestolen originele kunstwerken op en bracht deze anoniem terug bij de rechtmatige eigenaar die veelal een nepkunstwerk in hun bezit hadden. Er wordt maar weinig ingegaan op deze Robin Hood-actige activiteiten, iets dat zeer jammer is omdat het net wat meer diepte aan het verhaal had gegeven. De politie gaat al snel opzoek naar de Monarch, omdat zij er vanuit gaan dat deze de gruwelijke moorden op zijn geweten heeft. Maar wie is de Monarch eigenlijk?

De hoofdpersoon, Jonathan Hall, lijkt een doodgewone huisvader met een elfjarige dochter Natalie. Maar wanneer hij het nieuws in de gaten krijgt en een vriend van vroeger belt wordt duidelijk dat er meer achter deze man schuilt. Echt hoogte krijg je als lezer niet van Jonathan, behalve dat die heel veel om zijn dochter geeft en tegen heel wat stootjes kan. Jonathan en zijn vriend Lew raken al snel verzeild in een bizar avontuur waarin ze een rijk man proberen te helpen zonder vermoord te worden door deze zelfde man en zijn handlangers. Maar Jonathan en Lew zijn niet zo makkelijk van hun stuk te brengen. Auto ongelukken, instortende gebouwen, supersonische vliegtuigen, moordlustige drones, ze overleven het allemaal met gemak. Ook door andere personages wordt er relatief rustig omgegaan met gewelddadige acties. Wanneer twee zussen elkaar met glasscherven te lijf gaan doet de vader alsof er niks gebeurt en lopen de zussen van elkaar weg alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Jack Soren maakt zich er een aantal keer wel erg gemakkelijk vanaf en maakt het verhaal op deze manier soms ongeloofwaardig.  

Het verhaal leest lekker weg maar mist diepgang. De personages blijven erg vlak en de gebeurtenissen volgen elkaar zo snel op (het hele verhaal speelt zich af in zes dagen) dat er geen ruimte wordt gelaten voor rust. Rust waarin de hoofdpersonen en hun verleden verder uitgewerkt hadden kunnen worden. Het had een interessante toevoeging kunnen zijn om meer aandacht aan het verleden van de Monarch te besteden. Misschien heeft Jack Soren dat juist willen vermijden om Dan Brown-achtige taferelen te voorkomen, maar het had het verhaal net iets meer gegeven. De Monarch blijft op deze manier een enigszins standaard thriller, die lekker weg leest maar diepgang mist.