Recensie: Mother's Day RECENSIE

Mother's Day draait om een groep totaal verschillende mensen die allemaal om hun eigen redenen opzien tegen Moederdag. Kristin is dolgelukkig met haar vriend, maar omdat ze als kind is geadopteerd, heeft ze bindingsangst en durft ze niet met hem te trouwen. Hij stelt voor om haar biologische moeder te zoeken. Kristin bespreekt dit met haar vriendin Jesse, die al een tijd bewust geen contact met haar moeder heeft. Zij en haar zus Gabi houden de keuze voor hun levenspartner allebei verborgen voor hun kortzichtige, lompe en racistische ouders. Ze zijn dan ook not amused als deze onverwacht, met caravan en al, op de oprit van Jesse opduiken, wat voor de nodige spanningen met Jesses man leidt.

De gescheiden moeder Sandy heeft het op haar beurt ook niet gemakkelijk. Terwijl ze stiekem hoopt op een verzoening met haar ex, trouwt hij met een piepjonge beauty. Als hij voorstelt dat de kinderen Moederdag ook met hun kersverse stiefmoeder doorbrengen, flipt Sandy totaal. Gelukkig komt er wel een spetterende carrièrekans op haar pad als ze op gesprek mag komen bij de succesvolle schrijfster Miranda. Ook deze powervrouw heeft het zwaar met Moederdag. Vroeger heeft ze haar enige kind ter adoptie afgestaan, een stil verdriet dat ze met bijna niemand kan delen.

Tot slot maken we kennis met weduwnaar Bradley, wiens kinderen hun eerste Moederdag zonder hun moeder moeten doorbrengen. Hij pakt het behoorlijk awkward en zelfs ongeloofwaardig aan. Uiteindelijk komen de meeste verhaallijnen op de een of andere manier bij elkaar.

Na het zien van de trailer verheugde ik me op deze luchtige comedy. Helaas bleek deze meteen ook de leukste stukjes uit Mother's Day te bevatten. Regisseur Garry Marshall bewijst dat een enorme sterrencast geen garantie is voor een succesverhaal. Er komen zoveel personages in voor dat er nauwelijks ruimte is om een van hen te leren kennen. Daardoor leef je ook niet intensief met de hoofdpersonen mee.

De verhaallijnen zijn luchtig, oppervlakkig en sommige zelfs ronduit absurd. De ouders van Jesse en Gabi zijn bijvoorbeeld ontzettend extreem en de doldwaze rit in de baarmoederpraalwagen aan het einde kwam volslagen belachelijk op me over. De vele tenenkrommende gebeurtenissen en pijnlijke situaties maakten me niet aan het lachen maar wekten vooral plaatsvervangende schaamte bij me op. Sommige uitkomsten waren daarnaast erg voorspelbaar.

Zelfs Jennifer Aniston, Julia Roberts, Kate Hudson en Shay Mitchell kunnen deze film niet naar een hoger niveau tillen. Waar het verweven van diverse verhaallijnen rondom een centraal thema geweldig goed werkte bij de film Love Actually, is het hier een totale mislukking. Garry Marshall probeerde het Britse concept al eerder te kopiëren met de oppervlakkige film Valentine's Day, deze tweede poging pakt zelfs nog slechter uit. Jammer, want het had zo mooi en leuk kunnen zijn! Voor mij was Mother's Day een teleurstelling, maar voor wie niet al te hoge verwachtingen koestert, kan het wellicht meevallen.