Recensie: Laat me gaan RECENSIE

In Laat me gaan maken we kennis met Maribeth. Een vrouw met een drukke baan, moeder van de vierjarige tweeling Liv en Oscar en een huishouden dat non-stop doordraait. Bij dit alles krijgt ze minimale steun van haar man Jason. Een prototype drukke moeder van tegenwoordig. Haar actieve leven wordt plotseling onderbroken als Maribeth een hartaanval krijgt. Na een openhartoperatie gaat ze naar huis om te revalideren. Al snel komt ze tot de conclusie dat ze thuis niet beter gaat worden.

De kinderen verwachten hun actieve moeder, Jason is niet in staat om haar taken volledig over te nemen en haar moeder die haar komt 'helpen' doet eigenlijk niet zo heel veel. Ten einde raad besluit Maribeth om te vertrekken. Zonder afscheid te nemen van haar man en kinderen pakt ze een koffer en gaat weg.   

Gayle Forman is een voormalig journaliste en wereldreiziger. Je kent haar van een aantal Young Adult-boeken waarvan Als ik blijf een hele bekende is en prachtig werd verfilmd. Met Laat me gaan schreef ze haar eerste roman voor volwassenen. Ik was erg onder de indruk van Als ik blijf en kon daarom niet wachten om aan dit nieuwe boek van Forman te beginnen. 

Tijdens het lezen van de eerste paar pagina's van dit boek maak je in sneltreinvaart kennis met Maribeth en haar drukke leven terwijl ze een hartaanval krijgt, maar dat helemaal niet doorheeft. Na dit indrukwekkende eerste hoofdstuk kan je niet anders dan meteen verder lezen. Dit komt mede door de prettige schrijfstijl van Forman. Wat haar stijl zo bijzonder maakt in dit boek zijn de flashbacks. Deze zitten bijna onherkenbaar in het verhaal verweven en zorgen voor dat stukje extra wat Laat me gaan zo bijzonder maakt.

Maribeth is een vrouw die je onmiddellijk in je hart sluit. Je krijgt respect voor haar als hardwerkende vrouw die ook nog haar kinderen opvoedt en een huishouden probeert draaiende te houden, maar daarnaast voel je ook medelijden voor haar. Wat ze meemaakt na haar hartaanval is te veel en ze kan niet goed herstellen waardoor ze nog maar één uitweg ziet en dat is er vandoor gaan.

Ze wil rust en met rust gelaten worden, maar als ze dat krijgt geeft het haar niet de voldoening die ze verwacht. Forman slaagt erin om een geloofwaardig personage neer te zetten met echte, realistische gevoelens waar iedereen wel iets in herkent. Maribeth is niet perfect, maar dat maakt haar tot een geweldig realistisch personage.

Als lezer begrijp je de uitzichtloze situatie waar Maribeth zich in bevindt, maar toch blijft er wel iets in je achterhoofd spelen. Namelijk het achterlaten van haar kinderen; zonder iets te zeggen is ze gewoon vertrokken. Ze heeft haar kinderen in de steek gelaten op het moment dat iedereen haar ook in de steek liet. Een prachtig uitgewerkt thema in het boek wat stof tot nadenken geeft.

Maar denk maar niet dat dit een depressief verhaal is. Met haar vlotte schrijfstijl wisselt Forman snel tussen drama en luchtige momenten en heeft ze personages gecreëerd die de sfeer van het verhaal ten goede laat komen. Laat me gaan is een vlot geschreven, overtuigende roman waar iedere vrouw, jong of oud, zich in herkent. Ook geeft het stof tot nadenken. Wat zou jij doen in zo'n situatie? En tenslotte zet het vraagtekens bij de situatie van de hardwerkende moderne moeders die zich overal om ons heen bevinden.