Recensie: Stormroos RECENSIE

Als Annabel Hansen en haar dochtertje Leonie verhuizen naar een huisje aan de Baltische Zee, ziet Annabel na een paar dagen een schip in de haven wat haar hart veroverd. Als alleenstaande moeder heeft ze niet het geld om haar droom – de boot kopen en opknappen – te verwezenlijken, maar dan ontmoet ze Christian, die de boot al net zo graag wil als zij. Samen besluiten ze de boot te kopen en terwijl ze hun plannen verwezenlijken wordt duidelijk dat de boot een rijke geschiedenis heeft. Een geschiedenis die terugvoert naar Annabels kindertijd.

Wanneer we het verhaal instappen komen de Duitse Annabel en Leonie net aan in hun nieuwe huis, en al snel komt de Stormroos, een vervallen boot waar Annabel haar oog op laat vallen, het verhaal binnen. Annabel wordt verliefd op de oude kotter en wil niets liever dan deze opknappen en uitbaten en dit lijkt onmogelijk, tot Christian op het toneel verschijnt.

Wanneer Annabel een oud briefje in het schip ontdekt besluit ze uit te vinden wat er zich op de boot heeft afgespeeld en hoe dit aansluit bij haar eigen verleden. Dit begin van het boek focust vooral op Annabel en wordt ook verteld vanuit haar personage. Annabel komt een beetje stijfjes over. Ze is gereserveerd en de vastbeslotenheid om de Stormroos te kopen strookt niet helemaal met hoe zij overkomt.

Ook in haar omgang met Christian Merten de persoon met wie ze samen de boot besluit te kopen, komt dit tot uiting. Tot halverwege het boek refereert Annabel aan hem als ‘Merten,’ zijn achternaam, en spreekt ze hem aan met u. Om dan zo’n intense passie te voelen voor een boot is niet echt in charactre.

Gelukkig komt dat gevoel er wél in als we overschakelen naar personage Christian. Zijn band met de Stormroos blijkt heel ver terug te voeren en via hem komen we veel over het schip te weten. Het verhaal neemt een prettige wending, zeker wanneer het boek een stukje later verder verschuift naar de vroegere kapitein van de Stormroos.

Zijn verhaal is het indrukwekkendst van de drie stemmen in het boek en vertelt over wat hij heeft moeten doorstaan toen de Berlijnse muur niet alleen Oost en West-Duitsland, maar ook geliefden en familieleden van elkaar scheidde en welke rol de Stormroos hierin speelde. Dit donkere stukje Duitse geschiedenis loopt als een rode draad door het verhaal en in het hart daarvan schittert de Stormroos als belangrijkste personage.

Haar verhaal, vol gevoel en geschiedenis, spreekt het meest tot de verbeelding. Helaas schakelt de schrijfster hierna weer terug naar de kille Annabel, als alle verhaallijnen uiteindelijk samenkomen, maar die ook in dit laatste stuk niet goed uit de verf komt. Ondanks de strubbelingen met haar ex en haar ontluikende liefde voor Christian blijft het verhaal te stijfjes. Het Duits (wat een vrij statige taal is) kinkt erg door in de Nederlandse vertaling en maakt het taalgebruik te afstandelijk en formeel voor een roman als dit.

De Stormroos had beter gekund, maar het stuk over de kapitein en Christian maakt veel goed en zal toch veel lezers bekoren, zeker degenen die geïnteresseerd zijn in (Duitse) geschiedenis. De Stormroos wordt aangeprezen als een soort Sante Montefiore roman, maar voor die vergelijking ontbeert het boek helaas te veel gevoel en blijft het te afstandelijk.