Recensie: De achtste doodzonde RECENSIE

Schrijfster Nora heeft het helemaal voor elkaar. Na haar ongeluk schraapte ze al haar moed bijeen en bouwde het leven uit dat ze wilde. Nu bevindt ze zich in de zevende hemel. Kan haar nieuwe buurvrouw Klara al haar harde werk teniet doen?

‘De achtste doodzonde’ werkt met een veelbelovend en beproefd concept waardoor mijn verwachtingen hoog lagen. Helaas zijn deze absoluut niet ingelost.

Dat ligt volledig aan het hoofdpersonage Nora . Het verhaal wordt vanuit haar perspectief verteld, wat gezien haar invulling, de boel erg saai maakt. Haar gedachtengang is vermoeiend en vaak niet te begrijpen. Uiteraard is dat geen vereiste in een verhaal, maar in dit geval zorgt deze keuze ervoor dat er geen voeling met het personage ontstaat.

Schrijfster Rebecka Aldén probeert Nora’s gedrag enigszins logisch te maken door een moeilijke, mysterieuze jeugd toe te voegen, maar mislukt daarin omdat deze voor de rest niet wordt uitgewerkt tot een goed passend onderdeel van het verhaal. Een probleem dat veelvuldig terugkeert in de rest van het boek. De schrijfster laat verschillende ballonnetjes op binnen verhaallijnen (Saga’s eenzaamheid, mogelijke plagiaatkwestie, probleem opvang, hitsige buurvrouw, verleden Nora ...) maar werkt deze niet uit.

Waar ze wel haar werk van maakt, is het uitspellen van voor de hand liggende zaken, zoals de parallel van de doodzonden. Dit werkt enorm storend en vertraagt nog meer. Het verhaal kabbelt tot aan de laatste pagina’s waar Aldén opeens wakker lijkt te worden voort, want hierna volgen de gebeurtenissen elkaar in een sneltempo op. Plotsklaps zijn er een heleboel nieuwe elementen die het verhaal wending moeten geven, maar eerder bijdragen aan de ongeloofwaardigheid ervan. Vooral de onthulling over de ware aard van buurvrouw Klara is daarbij erg flauw.

Waar ik wel krediet voor wil geven, is het einde van het boek. Dat ligt in de lijn van het gedrag en het karakter van Nora waardoor dit één van de weinige geloofwaardige zaken is binnen het verhaal.

‘De achtste doodzonde’ van Rebecka Aldén is een thriller met een interessant concept, maar een mindere uitwerking. Het verhaal komt heel langzaam op gang zonder daarbij echt interesse op te wekken. De ontploffing aan onthullingen op het einde kunnen daarbij de boel niet meer redden.