Recensie: Siren RECENSIE

Toen Kahlen bijna verdronk door het gezang van de Sirenen, smeekte ze om te blijven leven. De Oceaan hield haar in 'leven', maar ze moest wel een Sirene worden. Honderd jaar lang zou Kahlen de Oceaan moeten dienen, samen met haar zusters. Dit betekent dat zij de Oceaan moet voeden met mensenlevens door een lied te zingen. De stemmen van de Sirenen zijn namelijk dodelijk... Tachtig jaar gaan voorbij en dan ontmoet Kahlen een jongen, Akinli, en ze wordt tot over haar oren verliefd op hem. Maar hoe kunnen zij samen zijn als Kahlen nog twintig jaar de Oceaan moet dienen...?

Toen ik hoorde dat Siren in het Nederlands werd uitgegeven, was ik erg enthousiast. Het boek is namelijk al best oud; Kiera Cass schreef dit boek vóór de Selectie­-serie. Ik heb echt genoten van de Selectie-serie, dus ik was erg benieuwd naar dit boek. Nadat de succesvolle Selectie-serie herschreef Kiera Siren, waarna deze herschreven versie in het Nederlands is uitgegeven.

Zelf wist ik niet goed wat ik qua verhaal van deze stand-alone moest verwachten, maar wel verwachtte ik een hoge dosis romantiek. En geloof me, die dosis krijgen de lezers! De schrijfstijl die Kiera Cass in Siren hanteert is erg fijn. Er wordt gebruik gemaakt van gemakkelijk taalgebruik en ik vond dat situaties goed werden geschetst, zodat ik een duidelijk beeld kreeg van de situaties en de omgeving. Daarbij vond ik het lettertype aardig groot en het boek telt niet veel pagina's (225), waardoor ik vlot door het boek heen kwam. Siren leest dus erg prettig weg.

Qua verhaal is Siren totaal iets anders dan de Selectie-serie. Dit verhaal bevat een aantal fantasy-aspecten, die totaal niet voorkwamen in de andere serie. Zo moet de hoofdpersoon, Kahlen, de Oceaan dienen. In het boek krijgt de Oceaan ook haar eigen stem, wanneer ze communiceert met de Sirenen. Dit was voor mij iets totaal nieuws; iets wat ik nog nooit eerder had gelezen. Ik vond het wel een zeer interessant aspect van het verhaal, en het maakt het verhaal ook compleet.

Naast het feit dat in het boek de Oceaan haar eigen stem krijgt en als het ware een personage is in het verhaal, speelt de rest zich wel gewoon af in de 'gewone' wereld. Alleen is het voor de Sirenen haast onmogelijk om met mensen te communiceren, aangezien hun stem dodelijk is. Dus toen Kahlen in de gewone mensenwereld terecht kwam en in contact kwam met een jongen, Akinli, was dit erg moeilijk voor haar. Ze had geen idee wat ze moest doen. Ze wordt tot over haar oren verliefd op Akinli, maar eigenlijk weet ze bij voorbaat al dat het nooit iets zou kunnen worden.

Siren is echt een typisch verhaal over onmogelijke liefde. Van dit soort verhalen moet je houden, omdat dit typische verhaal als 'irritant' kan worden ervaren. Kahlen heeft voor Akinli namelijk nog nooit contact gehad met mensen of met jongens, en ze wordt hopeloos verliefd op de eerste de beste jongen met wie ze in 80 hele jaren in contact is gekomen. Ze kent Akinli ook helemaal niet super goed en ze brengen niet enorm veel tijd met elkaar door.

Dus als ze van elkaar gescheiden raken, komt ook het gebruikelijke 'Ik weet dat we voor elkaar gemaakt zijn' of 'Ik kan onmogelijk zonder hem leven'. En dat na een aantal contactmomenten. Dus oke, het gaat best snel. Toch kon ik hier persoonlijk wel doorheen lezen, het verhaal heeft mij zeker weten te vermaken. Dat komt juist door het feit dat het over een onmogelijke liefde gaat: ik moest en zou weten hoe dit af ging lopen!

Het verhaal is totaal anders dan de Selectie-serie, dus daar moet je het echt niet mee vergelijken. Aan de ene kant heeft Siren een groot onwaarschijnlijkheidsgehalte, maar aan de andere kant heeft het verhaal mij volledig weten te vermaken.