Recensie: De Nix RECENSIE

'Elk probleem dat je tegen het lijf loopt in een videogame of in het leven is één van vier dingen: een vijand, een obstakel, een puzzel of een val. Meer niet. Iedereen die je in het leven leert kennen is een van die vier dingen.' Met het ruim zevenhonderd pagina's tellende De Nix debuteert Nathan Hill na tien jaar schrijven. Met een gewaagd verhaalconcept, waarbij Hill feit en fictie met elkaar verweeft, vertelt hij over de opstand van de naoorlogse generatie in Chicago in het jaar 1968.  

'Op die dag dat ze verdween verliet ze het huis met een enkele koffer.' Hill start zijn verhaal met het verhaal van Samuel in 1988. Het is het moment dat de elfjarige jongen zijn moeder 'verliest'. Ze vertrekt, zonder te vertellen waarom. Jaren later, in 2011, valt zijn moeder een politicus aan en komt vast te zitten. Samuel, dan leraar, fanatiek speler van een Elfengame en passief schrijver, wordt gevraagd zijn moeder Faye te helpen onder haar straf uit te komen. Kwaad op zijn moeder en volledig overtuigd van het idee dat hij haar voor schut zal zetten in het nieuwe boek dat hij zal schrijven, zoekt hij haar op. Hij wil maar twee dingen weten: waarom vertrok ze in het jaar 1988 en wat is er in haar verleden gebeurd? 

De zoektocht van Samuel vormt de basis van De Nix. Hill onderbreekt de delen over het jaar 2011 met delen over het jaar 1968, om Fayes leven uiteen te zetten. Als kind werd Faye gedwongen de goede huisvrouw te zijn, terwijl ze vrij wilde zijn. In alle paniek besluit ze te vluchten naar Chicago, om daar te kunnen gaan studeren. Ze laat haar geliefde achter en sluit zich aan bij de hippies. Helaas heeft deze beslissing grotere gevolgen dan ze vooraf had kunnen bedenken. Haar geschiedenis zal haar toekomst vormen, hard en meedogenloos.  

Op het oog lijkt De Nix een verhaal rondom het geijkte 'waarom verliet je ons'. Als snel blijkt het echter veel meer dan dat. Uiterst gedetailleerd beschrijft Hill het leven van Samuel, waarbij hij veel aandacht schenkt aan de psyche van de leraar. Hierdoor ontstaat vrijwel direct een goed te begrijpen hoofdpersoon die de lezer meeneemt in zijn verhaal. Net als Samuel wil je weten wat er met zijn moeder gebeurd is en waarom zijn moeder uiteindelijk vertrokken is zonder wat te zeggen.  

Met een prachtig spel van feit en fictie toont Hill vervolgens hoe het belangrijke jaar 1968 was voor de gemiddelde Amerikaan. Hij neemt je mee naar het leven van Faye en maakt je deelgenoot van haar leven. Je staat naast haar bij de belangrijke beslissingen die ze neemt en je voelt met haar mee wanneer ze lijdt of zegeviert. 

De levensverhalen van Samuel en Faye worden op prachtige wijze met elkaar verweven. Regelmatig doorbreekt Hill het verhaal van Samuel, om delen uit het leven van Faye te vertellen. Er ontstaat een prachtige constructie, waarbij de lezer geboeid blijft door alle zeer diverse verhalen. Hill hanteert een zeer laag verhaaltempo dat geheel past bij dit verhaal. Geen detail mag overgeslagen worden en alles lijkt belangrijk. Als lezer wil je elk gegeven opslurpen en onthouden. Hill gunt je die kans.  

Tegelijkertijd doorbreekt hij het verhaal van Samuel met verhalen van andere personages als ADHD-studente Laura of gameverslaafde Pwange. Deze onderbrekingen zorgen voor welkome verschillen. Met een geheel aangepaste schrijfstijl beschrijft hij de psyche van deze twee personages en beschrijft hij ook hun problemen van binnenuit. Helaas krijgen deze twee zeer interessante personages te weinig ruimte in het uitgebreide verhaal. Ze voelen onaf, missen de uitwerking die Samuel wel krijgt. Hun verhalen lijken in eerste instantie weinig toe te voegen aan het eigenlijke verhaal.   

Naarmate het verhaal vordert weet Hill de spanning perfect op te voeren. Als lezer voel je dat Samuel dichter bij de antwoorden op zijn vragen komt. Met suspensvolle opmerkingen als 'Ze zou het plan doorzetten. De professor vroeg erom. Het was zijn verdiende loon. Hij zou niet weten wat hem overkwam' creëert Hill extra spanning en weet hij van De Nix langzaam maar zeker een pageturner te maken. Op zoek naar antwoorden laveert de lezer door de bijzonder aantrekkelijke levensverhalen en harde geschiedeniselementen.  

Met de opstand in 1968 lijkt het verhaal te eindigen. Snelle perspectiefwisselingen en een hoger verhaaltempo geven de strijd, de ellende en de meedogenloosheid van de strijd aan. Langzaam brengt Hill de lezer én Samuel naar de antwoorden en sluit hij de zoektocht in deze familiegeschiedenis. Wat hij achterlaat is een prachtig debuut dat vanaf de eerste letter tot de laatste letter boeit. Verrast en verbaast, mede door de goede constructie van het verhaal. Met De Nix wekt Hill een stukje geschiedenis opnieuw tot leven en toont een harde, maar wellicht realistische boodschap: 'De dingen waarvan je het meest houdt zullen je op een dag het meest pijn doen.'