Recensie: Jacht op het antiserum RECENSIE

In het tweede deel van de In de ban van de wolf­-serie: Jacht op het antiserum van Christine Charliers gaan Esther en Jonathan op zoek naar het antiserum. Er is alleen een probleem: de enige man die het antiserum kan maken, lijkt spoorloos verdwenen. Esther en Jonathan besluiten deze man te zoeken, maar dat gaat niet zonder moeilijkheden. Daar komt ook nog eens bij kijken dat mensen in haar omgeving, zoals de pestkop Sandra van haar school, in de gaten krijgen dat er iets niet helemaal menselijk is aan Esther. Zou ze haar wolveneigenschappen onder controle kunnen houden, voordat iemand erachter komt?

Het eerste en vorige deel in deze serie, In de ban van de wolf, heeft me positief weten te verassen. Ik verwachtte daarom ook dat Jacht op het antiserum me zou weten te vermaken. En dat deed het boek! Het is overigens wel duidelijk dat het boek meer voor jonge meiden is, vanaf een jaar over 12. De schrijfstijl is hier en daar wat kinderlijk, dus ik kan de boeken aan jonge vrouwen van achttien jaar of ouder afraden.

In dit deel gaan Esther en Jonathan op zoek naar het antiserum. Hiervoor moeten ze echter maar één iemand vinden: Alexander. Alleen hij heeft de benodigde kennis en kunde om het antiserum in elkaar te zetten. Tijdens de zoektocht naar Alexander en het antiserum maken Esther en Jonathan verschillende avontuurlijke dingen mee. Zo zit de onbetrouwbare Arne hen continu op de hielen, zelfs als Esther op een schooltrip gaat. Het was dus erg spannend! Ik vond vooral erg leuk aan het boek dat je niet alleen het leven van Esther meekrijgt in haar leven als wolf, maar ook juist haar leven daaromheen. Denk hierbij aan de Esther die gewoon naar school gaat, en zelfs de Esther die verliefd wordt… Naast het feit dat ze wolveneigenschappen bezit, is en blijft ze voor de rest een normaal meisje. Esther is dus een erg fijn personage om over te lezen. Ze is avontuurlijk en erg prettig om te volgen. Op school lijkt het alsof pestkop Sandra Esther de hele tijd moet hebben, maar op een gegeven moment pikt Esther dit niet meer. Dat vond ik zo ongelooflijk stoer van haar! Ik kan dus echt wel begrijpen dat jonge meiden op kijken tegen een personage met het karakter van Esther.

Qua schrijfstijl sprak dit boek me ook aan. Het is geschreven door een Vlaamse schrijfster, dus soms komen er woorden in voor die wij Nederlanders niet kennen of niet in die context gebruiken. Erg leuk! Verder is dit boek gemakkelijk geschreven, waardoor het erg begrijpelijk te lezen is. Ik vond overigens wel dat de hoofdstukken in dit boek best lang waren, waardoor ik er niet altijd even gemakkelijk doorheen kwam. Dit vond ik toch wel een minpunt aan het boek.

Het einde van het boek heeft me echt weten te pakken. Ik kan natuurlijk niet zeggen wat er precies gebeurde, maar het was erg goed beschreven! Heel erg duidelijk, alsof ik er zelf tussen stond. Het boek eindigt met een enorme cliffhanger, dus ik kan niet wachten tot het volgende en laatste deel van deze trilogie.