Recensie: De Terranauten RECENSIE

T.C. Boyle’s De Terranauten is een verrassend boek over een wel heel actueel onderwerp. Acht mensen laten zich vrijwillig opsluiten in een groot complex, een ‘ecosfeer’, in de woestijn van Arizona. Het complex, E2, maakt deel uit van een enorm terrein, Ecosfeer 1, en bevat een geheel op zichzelf staand ecosysteem. Zodra de sluitdeuren dicht gaan, zijn de acht personen, de Terranauten, op zichzelf aangewezen en zullen zij niet eerder naar buiten komen dan 2 jaar later. Het zal dus zijn alsof deze acht mensen op een andere planeet leven, om te kijken of mensen van de planeet Aarde, in een kleine besloten gemeenschap zouden kunnen overleven in een heel andere omgeving, als het leven op Aarde verwoest zou worden.

Een grote groep potentiële deelnemers hebben al lange tijd getraind voor deze opdracht, maar uiteindelijk zullen er maar acht personen uitgekozen worden. Vier mannen en vier vrouwen. Het verhaal van het leven binnen E2 wordt per hoofdstuk verteld uit het oogpunt van twee van de acht, Dawn Chapman en Ramsay Roothoorp. De situatie in de ‘buitenwereld’, op het terrein van E1 en het contact met de Terranauten, wordt verteld vanuit de optiek van Linda Ryu , één van de afvallers, die daarna werkt voor ‘Mission Control’.

Twee jaar afgesloten leven van de echte wereld, boven op elkaars lip, doet rare dingen met mensen. Is de menselijke natuur wel opgewassen tegen zo nauw contact met een beperkte groep in een beperkte leefruimte? Hoe ontwikkelen de onderlinge verhoudingen zich? Kan het werk gedaan worden en zal het ecosysteem in stand blijven en groeien? Allemaal vragen waar de Terranauten door ondervinding een antwoord op moeten geven. Nu met de hoop ooit mensen naar Mars te laten gaan en daar een leefgemeenschap op te zetten, is zo’n experiment natuurlijk weer helemaal actueel.

Dawn en  Linda waren voordien goede vriendinnen, maar Dawn heeft zo haar eigen agenda. Ze laat zich niet echt iets gelegen liggen aan vriendschap, als dat niet strookt met haar eigen plannen. Ze is de ultieme kandidaat, de koningin van E2, omdat blijkt dat Dawn, of E zoals ze binnen genoemd wordt, juist in haar hele eigen wereld wil leven, weg van alles en iedereen. Ze bepaalt zelf haar eigen weg en weet haar positie te versterken op een zeer gewiekste manier. Het blijkt dat ze de situatie binnen E2 volledig naar haar hand kan zetten, en zo haar hele eigen wereld kan creëren.

T.C.Boyle schreef De Terranauten naar aanleiding van een waargebeurd experiment in de late negentiger jaren van de 20ste eeuw. Ook hier trok een groep van acht mensen in een afgesloten leefgemeenschap in Arizona. Dit experiment mislukte, omdat bleek dat mensen niet zo lang op zichzelf in een afgesloten beperkte gemeenschap konden leven, zonder enorme conflicten. Het werd na een jaar al afgeblazen. T.C.Boyle wil met DeTerranauten de lezer laten zien wat er zou kunnen gebeuren als zo’n experiment wel de volledige proeftijd doorkomt en zelfs een vervolg zou krijgen.

De Terranauten gaat eigenlijk wederom over een thema, dat T. Coraghessan Boyle vaker in zijn boeken gebruikt. Boyle heeft in zijn werk aardig wat maatschappijkritische aantekeningen en zijn hoofdpersonen plaatsen zich op de een of andere manier buiten de gevestigde orde en buiten deze maatschappij.

Boyle’s schrijfstijl is het beste te omschrijven als pakkend en analyserend. Hij kan op een intrigerende manier een sfeer schetsen, waarmee hij je dwingt na te denken. Hij schrijft niet helder en recht toe recht aan, maar juist verhullend. Hij geeft je de informatie, leidt je door een analyse van deze informatie en laat je dan zelf je conclusie trekken.

T.C. Boyle De Terranauten is een heel interessant boek, op een complexe rijke manier geschreven en het krijgt van mij 4 hartjes, met stip.