Recensie: Wat nu? RECENSIE

Parker is een alleenstaande moeder en woont met haar zoontje Nicky in een schitterend huis. Dankzij haar vader heeft Parker altijd genoeg geld gehad en zich nooit zorgen hoeven maken. Ze komt er pas achter hoe verwend ze is als haar vader failliet gaat. Hij wordt gestraft omdat hij heeft gehandeld met voorkennis en daarom worden al bezittingen van hem afgenomen.  

Parker moet het huis van haar vader verlaten en bezit alleen nog maar een klein huisje in Maine, een erfenis van haar tante Julia. Vol verwachting reist ze naar Maine om het huis te bekijken, op te knappen en te verkopen, zodat ze van dat geld een nieuw huis kan kopen of huren, waar ze met haar zoontje kan gaan wonen. Wanneer ze aankomt in Maine blijkt het huisje van haar tante een bouwval te zijn, maar ze heeft het geld nodig. Daarom gaat Parker samen met James, de advocaat van haar vader, het huisje opknappen. Al snel blijkt dat James meer te bieden heeft dan zijn gladde advocatenpraatjes.

Kristan Higgins, schrijfster van vele romans, heeft met Wat nu? weer een mooi boek toegevoegd aan haar lijst. De hoofdpersoon van het boek, Parker, heeft herkenbare gevoelens en problemen, waardoor je als lezer al snel sympathie voor haar hebt en met haar meeleeft. Als rijke vrouw die altijd geld genoeg had, beseft ze voor het eerst dat het ook anders kan. De bewoners van het simpele dorp in Maine zijn eenvoudig, maar uiterst vriendelijk en helpen Parker. Al snel voelt ze zich er helemaal thuis.

Wat nu? is geschreven vanuit de perspectieven van Parker en James, waardoor het verhaal heel compleet wordt verteld en je van beide hoofdpersonen de gevoelens kent. De levensgeschiedenissen van Parker en James worden gedurende het verhaal langzaam ingevuld en het verklaart waarom zij bepaalde beslissingen nemen voor hun toekomst.

Parker en James zijn tot elkaar aangetrokken, maar blijven voortdurend om elkaar heen draaien. In deze passages valt de schrijfster qua schrijfstijl regelmatig in herhaling en blijft het verhaal een beetje hangen. Zeker in het midden van het boek gaat dit gevoel overheersen en irriteren. De schrijfster had het boek beter wat kunnen inkorten, dit zorgt voor minder herhaling en een beter behapbare feelgoodroman, want bijna vierhonderd bladzijden was voor dit boek eigenlijk niet nodig.

Toch is dit boek een fijne roman om te lezen, het heeft weinig diepgang, maar dat is, zeker als je lekker even een boek wilt lezen waar je niet bij hoeft na te denken, geen probleem. Het verhaal zit vol ontroerende, romantische en humoristische momenten, waardoor je kunt genieten van een ontspannende feelgoodroman.