Recensie: De Winterkinderen RECENSIE

Na jaren tevergeefs geprobeerd te hebben zwanger te worden, komt de kinderwens van Dan en Olivia eindelijk uit. Wanneer Dan echter zijn baan verliest en ze hun huis kwijtraken krijgen ze hulp van Francesca. Dan en Francesca zijn al een eeuwigheid bevriend en zij aarzelt dan ook niet om hun onderdak te bieden in Renniston Hall, een groot oud landhuis dat zij en haar man net gekocht hebben. Naast Dan en Olivia blijkt het huis echter ook een aantal geheimen te herbergen. Geheimen die langzaam worden prijsgegeven. Wanneer Francesca zelf ook haar intrek neemt in het huis, wel erg begaan is met de tweeling van Dan en Olivia, en niet van plan lijkt nog weg te gaan, wordt duidelijk dat zij en Dan samen niet alleen een verleden delen.

De Winterkinderen is het zevende boek van Lulu Taylor, waarin ze ons meeneemt naar het Verenigd Koninkrijk in het heden en het verleden. We maken kennis met Dan en Olivia. Wisselend lezen we over wat zij meemaken terwijl ze worstelen met het verlies van Dans baan en met hun kinderwens en met personage Francesca. Een geheimzinnige dame die door de schrijfster perfect is geportretteerd. Als oude vrienden zijnde delen zij en Dan een rijk verleden dat stukje bij beetje wordt prijsgegeven. Langzaam wordt het de lezer duidelijk hoe diep de gevoelens van ‘Ceska’ zoals ze door haar vrienden genoemd wordt, reiken. Naast deze verhaallijn gaan we terug naar de eind vijftig/begin zestig jaren, naar de vriendinnen Alice en Julia, die zo hun eigen problemen hebben. Alice, de wildste van het stel en de bravere Julia verblijven in een meisjesinternaat en sluipen onder leiding van de brutale Alice ‘s nachts regelmatig door het huis op zoek naar verboden avonturen. Het is interessant om te lezen hoe het er in die tijd op zo’n internaat aan toe ging. Door deze wisselingen tussen de personages en de verschillende tijdslijnen leest het boek als een trein. Lulu Taylor heeft er goed de vaart in en schrijft vlot.

Gemene deler in de beide verhaallijnen is Renniston Hall. In het verhaal over Alice en Julia een meisjesinternaat en in het deel over Dan en zijn gezin een vervallen landhuis dat verschillende geheimen herbergt. Liefde, bedrog en een verlaten landhuis: perfecte ingrediënten om een spannend onderdeel van het verhaal te kunnen vormen, maar helaas komt dat niet helemaal uit de verf. Het boek wordt aangeduid als een thriller, maar hoewel je de spanning voelt en die zeker in het begin wél wordt opgevoerd gebeurd er uiteindelijk weinig spannends. Lezers zullen het boek dan ook eerder ervaren als een drama/roman met slechts wat psychologische spanning. In het juiste genre gezien is dit boek echter wel gewoon genieten geblazen. Geheimen, gevoelens, intense tienerverliefdheden die door de jaren heen toch niet altijd blijken te verminderen. Gebeurtenissen die voor de ene persoon alles en voor de andere persoon veel minder betekenen.

Drama en verdriet. Fantasie en obsessie. De Winterkinderen biedt genoeg om de lezer in haar macht te houden en met een paar onverwachte plotwendingen aan het einde sluit je het boek met een tevreden gevoel af. Het einde, waarin alles toch anders is dan het lijkt en waarin de beide verhaallijnen toch nog – zij het voor een klein deel – samenkomen. Heerlijk om je op een winteravond mee op een warme plek te nestelen. Vier hartjes voor De Winterkinderen.