• onze waardering

Recensie: Het hoogste goed RECENSIE

Het hoogste goed vertelt het verhaal van een jongen die een verdriet met zich meedraagt. In de loop van de tijd ontmoet de jongen een meisje en ontstaat er een band tussen hen. Ze leren elkaar en elkaars verdriet kennen. Ook de vader van de jongen heeft een verdriet, maar die is groter en veel agressiever dan het verdriet van de jongen. Op een dag draagt de vader de zorg van zijn verdriet over aan de jongen. Dit valt de jongen en zijn verdriet zwaar. Uiteindelijk loopt het verdriet van de jongen weg, maar komt ook weer terug. De jongen besluit hierna om het dorpje waar hij woont te verlaten en vertelt hier niemand iets over. Hij houdt contact met het meisje, maar na verloop van tijd vervaagt ook dit contact.

Het hoogste goed is een poëtische roman. Andrea Bajani heeft dit boek geschreven in de vorm van emoties en symbolen. Een unieke schrijfstijl waaraan je zeker even moet wennen en die niet voor iedereen is weggelegd. Daarnaast maakt Andrea Bajani gebruik van metaforen in het verhaal. Hiermee wordt een zekere diepgang gegeven aan de emoties. Alles in het verhaal kan voor een emotie staan. Het is aan de lezer om zelf uit te zoeken welke emoties dit zijn.

De emotie waar het in Het hoogste goed vooral over gaat is het verdriet. Iedereen draagt een verdriet met zich mee. De één is groter, gevaarlijker of lelijker dan de ander. Maar iedereen heeft er één. Sommige verstoppen het en andere niet. Ik kreeg het gevoel dat het verdriet een hond moest voorstellen, maar dit hoeft niet voor iedereen zo te zijn.  De jongen verzorgt zijn verdriet en deze groeit met hem mee. Tijdens het lezen hoop je aldoor dat er nog een wel uitleg komt over het verdriet, maar dat gebeurt helaas niet. 

Het hoogste goed speelt zich af in een klein dorpje. Dit dorpje is op de voorkant afgebeeld in de vorm van een kindertekening. Het dorpje heeft alles, namelijk een kerk, een plein, een school een bos en een station. Het zou zomaar elk dorpje kunnen zijn dat je als lezer in gedachten neemt. Er wordt namelijk niet gesproken over één specifieke plek. Later vertrekt de jongen met de trein over de staatsgrens naar de grote stad. Ook dit kan elke willekeurige stad zijn. 

In het verhaal hebben de personages geen namen. Er wordt alleen gesproken over de jongen, de moeder, de vader, het meisje enz. Hierdoor kan iedereen zich met de personages identificeren. Elke lezer zou zichzelf hierdoor in een personage kunnen herkennen. Het roept daarnaast ook vragen bij de lezer op, zoals; Wat doe jij zelf met je verdriet? Verstop je het verdriet? Deel je het verdriet met vrienden en familie? Laat je het verdriet zien aan onbekenden? Of juist niet?

In Het hoogste goed draait het vooral om de eenzaamheid, angst en het verdriet van een kleine jongen. De jongen ontwikkelt zich in het boek en zo ook zijn verdriet. Hij gaat op zoek naar liefde, maar het is de vraag of hij deze ook zal vinden. Het boek zal zeker niet bij iedereen in de smaak vallen en je zal er echt van moeten houden. Als lezer moet je namelijk op zoek gaan naar de achterliggende gedachte van het verhaal en die is niet bij alles even makkelijk te vinden of te herkennen. 

Het hoogste goed

  • Auteur:

    Andrea Bajani
  • Verschenen:

    10 januari 2017
  • Uitgave:

    ISBN 9789025304553
    Uitgever Athenaeum
    144 pagina's
  • Uitgever:

    Athenaeum
  • Genre:

    Roman
  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (1 stem)
  • Omschrijving:

    ‘Er was eens een jongen die een verdriet met zich meedroeg waarvan hij niet wilde scheiden. Hij nam het overal mee naartoe. Hij liep er elke morgen mee door het dorp naar school. Als hij in de klas ging zitten, nestelde het verdriet zich aan zijn voeten en lag daar dan vijf uur zonder een kik te geven. In het speelkwartier nam de jongen het mee naar de speelplaats, en als de school uitging liep hij in tegenovergestelde richting terug door het dorp, het verdriet aan zijn zijde. Als hij thuiskwam waste hij zijn handen, want dat hadden zijn vader en moeder hem zo geleerd. Daarna deed hij de deur van de ijskast open, keek of er iets voor hem klaarstond, en als dat niet zo was maakte hij spaghetti met tomaat. Vervolgens legde hij een tafelkleed op tafel en at. Het verdriet klom op de stoel naast hem, en terwijl hij at aaide de jongen het. Maar als zijn ouders erbij waren, lag het verdriet aan de voeten van de jongen. Af en toe liet de jongen zijn hand onder tafel verdwijnen en gaf het een stukje brood. De snuit van het verdriet zocht zijn hand, en daarna likte het zijn vingers.’

    Elk mens draagt een eigen verdriet met zich mee. Groot of klein, hanteerbaar of onbeheersbaar. In deze poëtische roman onderzoekt Andrea Bajani het wezen van het verdriet.

Meer info

Toegevoegd door:

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: Ring Fit Adventure | 4 hartjes

  • Dit weten we tot nu toe over The Crown seizoen 4

  • Trailer Emily in Paris seizoen 2 onthuld

Zoek in artikelen