Recensie: De wreker van Laagstad RECENSIE

Het aanbod in goede fantasy boeken is enorm. Denk hierbij aan schrijvers zoals Robin Hobb, George R.R. Martin, Patrick Rothfuss, Julliet Marillier en Terry Goodkind. Het is daarin niet gemakkelijk om als nieuwe auteur je eigen unieke stem te creëren. Het debuut van David Polansky, De Wreker van Laagstad slaagt hier dan ook maar deels in.

'De Dertien Landen bestaat uit twee gedeelten; allereerst de prachtige stad Rigus, waar de crème de la crème van de bevolking zich bevindt. De stad heeft alleen ook een slecht gedeelte: Laagstad. En hier maken we kennis met Warden. Ooit was hij een invloedrijke wetshandhaver, maar zijn leven is anders gelopen dan hij had verwacht. En nu probeert hij in leven te blijven door het verhandelen van drugs.

Als een jong meisje wordt vermoord, raakt Warden tegen wil en dank hierin verstrikt. Al snel merkt hij dat hij in een wespennest terecht is gekomen. Er worden nog meer moorden gepleegd en Warden vermoedt dat de moordenaar uit hogere kringen komt. Wie kan hij nog vertrouwen? Warden wordt steeds meer opgejaagd en wordt uiteindelijk gedwongen tot moeilijke keuzes. Maar de moorden blijven hem achtervolgen...'

Allereerst valt De wreker van Laagstad op door de poëtische schrijfstijl van Polansky. Bijvoorbeeld 'Vreemd, de paden waarop iemand zich begeeft. In verhalen krijgt iedereen een alles bepalend moment waarop de weg zich splitst en je keuzemogelijkheden helder voor je liggen: Heldendom of Slechtheid. Maar zo gaat het nie, hè? Beslissingen volgen op beslissingen, iedere beslissing op zich is maar klein, genomen in een impuls of op het droesem van het instinct. Dan kijk je op een dag op en besef je dat je vastzit, dat ieder antwoord dat je gemompeld hebt een tralie is van een kooi die je hebt gebouwd, en de dynamiek van iedere keuze stuwt je voorwaarts, zo onverbiddelijk als de wil van de Eerstgeborene'. Deze teksten zijn bijna filosofisch te noemen en zet de lezer aan het denken. Ook hoofdpersoon Warden is niet op zijn mondje gevallen en weet voor een gevallen held, uiterst spitse opmerkingen te maken, die de lezer doen glimlachen. Hierbij ook complimenten voor vertaalster Natalie Koch, die dit op uitstekende wijze naar het Nederlands heeft vertaald.

Het verhaal heeft de gebruikelijke elementen die je in elk fantasy boek tegenkomt. Zoals een magische wereld met eigen bevolkingsgroepen, dat terug te vinden is in bijvoorbeeld bijzondere gebruiken en namen van personen. Wel komen er in het boek genoeg aspecten terug, die we ook in onze wereld kennen. Dit maakt dat de geschapen omgeving geloofwaardig blijft.

De verhaallijn, denk hierbij bijvoorbeeld aan een gevallen held, contact met (dodelijke) magiërs, arm versus rijk, vrienden en vijanden, is niet origineel te noemen. Deze elementen kun je in veel fantastische werken tegenkomen. Wel schept Polanski intrigerende personages, waar je wel meer van wilt weten. Bepaalde vragen rondom hoofdpersoon Warden worden in dit boek niet duidelijk. Wellicht dat dit in een vervolgdeel (het boek is het eerste deel van een serie, Red.) opgehelderd wordt?

De loop van het verhaal is logisch, waarbij je als lezer tot het eind toe op het verkeerde been wordt gezet met betrekking tot de moorden. Dit brengt ook voldoende spanning teweeg. Wie heeft de moorden gepleegd? Loopt het leven van Warden gevaar? Hierdoor kun je het boek in feite zien als een Whodunnit in een fantasyjasje.

Concluderend is De Wreker van Laagstad  een spannend verhaal met overtuigende fantastische elementen en intrigerende personages. Alhoewel het verhaal niet origineel is in vergelijking met andere fantasy, is het verhaal, alleen al door de filosofische schrijfstijl, de moeite van het lezen waard!