Recensie: Kat over de vloer RECENSIE

Het boek Kat over de vloer door Rachel Wells doet een beetje denken aan Annie M.G. Smidt's boek Minoes maar dan voor volwassenen. Het is een luchtig en vertederend verhaal  over een moedige kat met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. 

Kat over de vloer gaat verder waar het boek Kat over de drempel eindigde; Alfie heeft meerdere baasjes die heel veel van hem houden en hij hoeft zijn dagen niet meer zwervend over straat door te brengen. Maar ook al heeft hij het nu dik voor mekaar en wordt hij flink verwend door zijn nieuwe baasjes, toch kan hij het niet laten om af en toe uit zijn comfort-zone te stappen en op onderzoek  uit te gaan in de straat. Op één van zijn avondwandelingetjes ontdekt hij dat er nieuwe mensen in de straat komen wonen, maar dit nieuwe gezin gedraagt zich wel een beetje vreemd; ze laten zich nauwlijks zien en lijken niet open te staan voor contact met de andere buurtbewoners. Alfie zou Alfie natuurlijk niet zijn als hij niet op onderzoek uit ging om er achter te komen waarom de nieuwe mensen zich zo afzonderen en waarom de zeer aantrekkelijke poes die met het gezin mee is gekomen zich zo vijandig opstelt naar hem en de andere buurtkatten.

Rachel Wells is niet de eerste die gebruikt maakt van een pluizenbol met snorharen als hoofdpersonage en verteller, dus in die zin is het boek weinig origineel. Gelukkig is dat in dit geval ook niet zo heel erg belangrijk aangezien het personage van Alfie zo verschrikkelijk aandoenlijk is. Hij is een beetje dommig maar ook dapper, en hij probeert zijn gezinnen te helpen waar hij kan op zijn eigen eigenwijze manier. 

Kat over de vloer is geen page-turner waarbij je op het puntje van je stoel zit en waarbij je de neiging hebt om maar door te blijven lezen tot het boek uit is. Het is het type boek wat je leest op een koude avond met een dekentje op de bank wanneer je zin hebt om iets te lezen waar je niet al te diep bij na hoeft te denken. Het hoofdpersonage is hartverwarmend, en ik betrapte mezelf er regelmatig op dat ik met een glimlach op mijn gezicht zat te lezen.

De katten stelen echt de show in het boek, en dat is natuurlijk ook een beetje de bedoeling. Het is wel een beetje jammer dat de menselijke personages niet echt uitgediept worden. Echter, het is ook juist de kracht van dit boek dat de lezer alles beleeft vanuit de belevingswereld van Alfie, en tja, als kat heeft hij natuurlijk wat minder kijk op de menselijke psyche dan we wellicht van een mens zouden mogen verwachten.

Al met al is Kat over de vloer een fijn boek om even lekker mee te ontspannen, en zeker niet voorbehouden aan kattenmensen.