Recensie: Het koninkrijk der stormen 1 - Hoop en rood RECENSIE

Ijle hoop is de enige overlevende van haar dorp. Een biospinner gebruikte iedereen als testpersoon in een bizar en gevaarlijk experiment. Ze kon niets anders dan hulpeloos toekijken. Wanneer ze wordt gevonden door een kapitein, krijgt ze onderdak bij de Vinchen. In hun klooster leert ze een geheime vechtkunst en zweert ze wraak op de biospinner die haar dorp uitmoordde.   

Rood is een jong oplichtertje dat zich aansluit bij Sadie de Geit en zich samen met haar op het piratenleven stort. Later groeit hij uit tot een snode, maar intelligente dief. Wanneer het pad van Hoop en Rood kruist, heeft dat gevolgen voor het hele keizerrijk.

Hoop en Rood is het eerste deel van de serie Het koninkrijk der stormen door Jon Skovron. Hoewel boek hier en daar duidelijk de mosterd is gaan halen bij verhalen als Treasure Island, Goodfellas en enkele ninjafilms, weet het de lezer wel te boeien. De personages worden goed neergezet en de lezer ziet ze voor zijn ogen opgroeien. Ze spreken aan en blijven hangen. Het wereldje van Rood wordt bevolkt door een bont gezelschap dieven, bendeleiders en piraten, terwijl Hoop nogal eenzaam grootgebracht wordt. De auteur brengt ze tot leven met degelijke beschrijvingen en vanaf het moment dat ze elkaar ontmoeten wordt het tempo aardig opgevoerd.

Skovron laat het nergens saai worden en rijgt de avonturen aan elkaar. Dat gaat wat ten koste van de geloofwaardigheid, maar omdat wat er gebeurt zo intrigerend is, ziet de nieuwsgierige lezer het wel door de vingers. De biospinners vormen de vreemde eend in de bijt en voorzien het boek van het nodige mysterie. Hun aanwezigheid valt op, maar ze vallen niet uit de toon. Het zijn personages zonder duidelijke motieven en dat maakt ze beangstigend.

Om zijn verhaal kleur te geven, maakt de auteur gebruik van een straattaaltje. Helaas springt hij daar redelijk kwistig mee om en laat de vertaling van sommige woorden wat te wensen over, waardoor het een warboeltje wordt. De woorden passen niet voldoende bij elkaar en dat onderbreekt de flow van de tekst. Gelukkig leeft de plot van Hoop en Rood bij de lezer op een zodanige wijze, dat wanneer het taaltje irritatie opwekt, stoppen met lezen al geen optie meer is.