Recensie: De Twaalf RECENSIE

De twaalf is het door Justin Cronin geschreven daverende vervolg op De oversteek, waar we al kennis maakte met Amy, Peter en consorten die de strijd aan gingen met de viralen. In het tweede deel maken we kennis met weer een heleboel nieuwe personages. Hierdoor is het af en toe best verwarrend om te onthouden wie goed en wie slecht is en hoe de onderlinge banden zijn. De strijd tegen de viralen gaat ondertussen verder, maar ook de twaalf zitten niet stil. Ze proberen er alles aan te doen om de macht over de wereld te krijgen en gebruiken de mensen deels als slaaf. De groep van Peter en Amy is ondertussen uit elkaar gevallen en ondanks dat ze op zichzelf zijn aangewezen proberen ze toch door te gaan met hun strijd voor een betere wereld.

Het boek begint met een bondige samenvatting van het voorgaande deel en ondanks dat dit niet genoeg is om dit boek te beginnen zonder deel één gelezen te hebben, is het wel prettig om weer even het geheugen op te frissen. De rest van het boek is opgebouwd in verschillende delen en ieder deel geeft weer een andere inkijk in het verhaal. Dit zorgt ervoor dat het verhaal bekeken wordt door de ogen van verschillende personages, waardoor meerdere kanten van het verhaal belicht worden en je dus niet enkel de denkwijze van slechts een personages meekrijgt. Het nadeel hiervan is dat het af en toe lastig is om te onthouden hoe het ook alweer precies zit, omdat je zoveel verschillende vertelperspectieven hebt die stuk voor stuk ook weer andere personages ontmoeten.

Daarnaast wordt er ook een groot deel van het boek gewijd aan een sprong honderd jaar terug in de tijd. Dit zorgt af en toe voor veel verwarring, vooral omdat dit niet aangegeven wordt. Het is dus lastig om goed in het verhaal te komen, waardoor de snelheid ook aanzienlijk terug loopt. Af en toe is het zelfs nodig om een stuk te herlezen of terug te bladeren omdat je gewoon even niet meer weet hoe het precies zit. Hierdoor leest De twaalf minder prettig dan het eerste deel. Bovendien worden de vragen die gevormd werden aan het einde van deel één nog steeds niet echt beantwoord in het tweede deel, waardoor de hoop op antwoorden nu gevestigd is op deel drie.

Justin Cronin heeft met De twaalf geprobeerd om de aandacht van de lezer vast te houden. Dit is enigszins gelukt door nieuwe personages te introduceren en de vertelperspectieven af te wisselen, maar aan de andere kant verslapt de aandacht door de vele tijdsprongen en personages, waarvan je je afvraagt of hun rol wel echt noemenswaardig is. Zo is er een groep mensen die redelijk aan bod komt gedurende het verhaal, maar aan het einde is het nog niet duidelijk wat hun rol nu daadwerkelijk was. Misschien dat dit in het derde deel nog uitgebreid naar voren komt, maar dit tweede deel was helaas een stuk minder dan deel één. Hopelijk zorgt Cronin in deel drie voor spektakel.