Recensie: Dolk van Sparta RECENSIE

In Dolk van Sparta volgen we Protos. Hij is een heloot. Dat betekent dat hij een slaaf is van de Spartanen. Als hij 14 jaar is ziet hij zijn ouders voor zijn ogen vermoord worden door de Spartanen Eurytus en Teleklos. Hij weet Teleklos te doden met zijn eigen dolk en daarna zint hij op wraak. Geen enkele Spartaan is meer veilig. Dan ontmoet hij Nubit, een Egyptische vrouw die hem naar Thebe leidt. Epaminondas neemt hem op in zijn leger, die een strijd gaan leveren tegen de Spartanen. Zullen zij deze strijd kunnen winnen? Of gaan zij met zijn alle ten onder?

Het boek start meteen spannend, maar ook zeker erg luguber. De ouders van Protos worden voor zijn ogen afgeslacht en ook de rest van zijn familie komt op een gruwelijke manier om het leven. Zelfs de kleine kinderen worden niet gespaard! Voor de lezer met de zwakke maag is Dolk van Sparta zeker niet weggelegd. Maar vanaf het derde hoofdstuk ontpopt zich een erg mooi verhaal over Protos en de Spartaanse prins Eurytus.

Zowel Protos, als Eurytus zijn erop uit om de ander te doden. Protos natuurlijk om zijn familie te wreken en Eurytus om zijn eer terug te winnen. Maar op de een of andere manier ontwikkelen ze ook wel een soort van respect voor elkaar. Protos heeft al meerdere keren de kans gehad om Eurytus te doden, maar toont toch elke keer weer genade. En Eurytus ontdekt dat een slaaf ook een gewoon mens is. Dit is toch wel een erg mooie ontwikkeling in Dolk van Sparta.

Het is interessant dat je in dit boek meer te weten komt over twee totaal verschillende culturen in het oude Griekenland. Aan de ene kant de heloten die onderworpen zijn aan de Spartanen. Ze hebben eigenlijk niet eens het recht om te leven en krijgen zweepslagen om ze eraan te herinneren wie de baas is. En aan de andere kant de Spartanen die zichzelf als levende goden zien. Ze worden hun hele leven getraind om niet bang te zijn voor de dood en om de heloten onder de duim te houden. Een erg mooi contrast waar je meer over wil weten als je eenmaal begint met lezen van Dolk van Sparta.

Ongeveer na een derde van het verhaal ontmoet Protos een mysterieuze vrouw, genaamd Nubit. Ze is een soort van tovenares en heeft een heel naar verleden achter de rug. Ook dit verleden leer je kennen in het verhaal. Dit geeft Dolk van Sparta een mooie diepgang. De romantiek tussen de twee is natuurlijk niet hoogstaand in deze historische thriller, maar dat is helemaal niet erg. Af en toe beleven Protos en Nubit mooie momenten, waardoor je de slachtpartijen even een plaatsje kunt geven! Ook Eurytus gaat van een vrouw houden. En niet zomaar een vrouw! Nee, ze is een heloot. Een erg interessante wending!

Nicholas Guild heeft een fijne en spannende schrijfstijl. Het leest best wel snel weg en je zit vaak op het puntje van je stoel tijdens het lezen van Dolk van Sparta. Het perspectief wisselt vaak tussen Protos en Eurytus. Maar af en toe lees je ook vanuit Nubit of vanuit Dienekes, de vader van Eurytus. Op deze manier leer je alle personages een beetje kennen! Daarbij zijn de karakters ook nog is mooi uitgewerkt. Gedurende het verhaal krijg je steeds meer sympathie voor zowel Protos, als Eurytus. Ze hebben allebei zo hun redenen voor wat ze doen. En ook al zijn ze niet altijd goed, je krijgt wel waardering voor ze!

Een klein minpuntje van het verhaal is dat Protos bijna een onwerkelijke gave heeft. Hij kan de Spartanen, die nota bene hun hele leven getraind worden voor de strijd, erg makkelijk vermoorden. Ze horen hem niet aankomen en hij werpt de dolk en speren met een dodelijke precisie waar je u tegen zegt. Hij is de Spartanen altijd weer te slim af, zelfs als hij al gevangen is genomen. Dit maakt het verhaal af en toe toch een beetje onwerkelijk.

Met de Dolk van Sparta heeft Nicholas Guild een mooie historische thriller over het oude Griekenland weten neer te zetten! Hij weet de historie en fictie excellent met elkaar te combineren. Dolk van Sparta is een mooi, intrigerend en diepgaand verhaal over het leven van de heloten en Spartanen.