Recensie: Is het erg om onzeker te zijn?​  RECENSIE

In 2005 begint Lena Dunham haar leven op papier te zetten. Ze schrijft dagboeken vol. In haar dagboeken beschrijft ze zichzelf als een jonge vrouw die struggelt met het vinden van een eigen identiteit en seksualiteit. Lena is dapper en trots als ze terugkijkt op haar dagboeken, en ze is van mening dat elke vrouw haar leven zo zou moeten vereeuwigen. want niemand ervaart de wereld zoals jij die ervaart. In een noot wordt toegevoegd dat Is het erg om onzeker te zijn?​ niet geredigeerd is, en dat een gedeelte van de opbrengst naar het goede doel Girls First gaat.

Dat Lena Dunham een eigenzinnig gevoel voor taal heeft staat buiten kijf. Ze lijkt graag te strooien met woorden en metaforen. Dit zullen fans die bekend zijn met Lena Dunham en haar werken waarschijnlijk erg aanspreken. Voor de onbekende buitenstaander heb je echter geen idee waar je je mee in laat. Ik liet mij dus rustig meevoeren door de woordenstroom van Dunham. In het begin komen kort en duidelijk de hoofdthema’s naar voren: jeugdelijke onzekerheid en zelfontplooiing. En seksualiteit, vooral veel seksualiteit. Maar als het boek vervolgens overgaat in anekdotes uit Lena’s oude dagboeken, voel ik me in het diepe gegooid en ontgaat de boodschap mij volledig.

De kracht om sympathie op te roepen bij het publiek - met name gericht op jongvolwassen vrouwen - zal per persoon verschillen. Zo zijn de fragmenten zeker oprecht en recht voor de raap. En ik durf het haast niet te zeggen; op de rand van vulgariteit. Wees bereid om anekdotes te lezen over penissen en menstruatiebloed. Ook leek de humor gemaakt en bijna opgedrongen. Over smaak valt niet te twisten; over de schrijfstijl echter wel. En dat werd pijnlijk duidelijk toen bleek dat het boek niet geredigeerd was. Zo staat het werk vol met ontbrekende komma’s, punten en hoofdletters. Hoewel de bedoelingen waarschijnlijk goed zijn en dit een poging is om je als lezer dichter bij de schrijfster te doen staan - we schrijven immers allemaal ‘ongecontroleerd’ op het internet bijvoorbeeld - komt het op mij toch slordig en ongeïnteresseerd over.

Zoals eerder genoemd wordt een gedeelte van de opbrengst van dit boek gedoneerd aan het goede doel Girls First. Dit voorkwam dat ik het boek ging zien als een typische ‘money grab’. Een poging van een beroemdheid om meer geld en bekendheid te slaan uit een werk waar ogenschijnlijk weinig moeite en tijd in is gestopt. ​Is het erg om onzeker te zijn?​ Een antwoord op deze vraag heb ik niet gekregen. Wel zin in een wijntje en een goede film.