Recensie: Een zomer in Parijs RECENSIE

Madeleine komt uit een welgesteld gezin en is volgens de verwachtingen van haar ouders met een succesvolle zakenman getrouwd. Al van jongs af aan houdt Madeleine van tekenen en schilderen, maar helaas past dit niet bij de ideeën van haar man Philip. Hij verwacht dat ze meegaat naar zakendiners en deelneemt aan vrouwenclubjes. Haar huidige leven maakt Madeleine ongelukkig. Wanneer Madeleine op bezoek is bij haar moeder vindt ze op zolder de dagboeken van haar grootmoeder Margie. Zij blijkt ook grote moeite te hebben gehad met de verwachtingen van haar ouders en naar Parijs vertrokken te zijn. Een zeer ongebruikelijke reis voor die tijd, maar uit de dagboeken blijkt dat ze een geweldige tijd heeft gehad. De verhalen van haar grootmoeder Margie inspireren Madeleine, durft zij net als haar oma voor haar vrijheid te kiezen?

Het ene verhaal speelt zich af in de zomer van 1919, het andere in de zomer van 1999. Twee zeer verschillende tijden en toch zijn er ook veel overeenkomsten tussen de verhalen van Madeleine en Margie. Twee jonge vrouwen voelen zich gevangen in het leven dat ze leiden. Het is een leven dat door hun ouders (met name de moeders) voor hen is uitgestippeld en dat ze tot een bepaald moment netjes geleefd hebben, omdat dit verwacht werd. Toch voelen ze onvrede en zijn ze ongelukkig. Door de keus voor twee verhalen, waarin dezelfde strijd gestreden wordt, maar in een verschillende tijd, laat de schrijfster zien dat dit een verhaal van alle tijden is. Daaruit blijkt dat de auteur met dit boek een belangrijke les wil meegeven: het is belangrijk je eigen keuzes te maken.

De verhalen van Madeleine en Margie zijn vanuit het ik-perspectief geschreven en komen om en om aan bod in Een zomer in Parijs. Door het gekozen perspectief leer je Madeleine en Margie goed kennen en worden de verhalen persoonlijk en leef je als lezer met de hoofdpersonen mee. Ze verlangen naar meer vrijheid en het kunnen uitoefenen van een creatief beroep. Beide vrouwen hebben talent; Margie wil schrijfster worden en Madeleine kunstenares, maar door hun huidige omgeving is het niet mogelijk hun vak uit te oefenen.

Auteur Eleonor Brown heeft een mooie schrijfstijl en weet met lange beeldende zinnen het verhaal in te kleuren. Op deze manier zorgt de schrijfster ervoor dat de personages van  Madeleine en Margie een gezicht krijgen, weet ze een passende sfeer voor het boek te creëren en de stad Parijs tot leven te wekken. Ook gebruikt de schrijfster prachtige metaforen. Ze weet de verhalen van Madeleine en Margie prachtig te vertellen, waardoor Een zomer in Parijs een meeslepende roman is.

Een zomer in Parijs bevat wel wat voorspelbare aspecten, met name op het gebied van romantiek, maar door een geweldige schrijfstijl weet Eleonor Brown een boeiend verhaal te vertellen over twee vrouwen die moeten vechten om hun eigen keuzes te kunnen maken in hun leven. De achtergrond van Parijs maakt dit tot een mooie, romantische, meeslepende roman in een fantastische stad, die perfect past bij dit verhaal.