Recensie: Na de vloeldgolf RECENSIE

Tien jaar geleden is de vader van de veertienjarige Lukas overleden. Wanneer de moeder van Lukas op vakantie gaat met haar vriend, ontdekt Lukas meer geheimen over de dood van zijn vader, maar ook meer over zijn vader zelf. Was zijn vader de man die hij al die tijd gekend heeft? Helemaal in zijn eentje komt Lukas erachter wat er precies is gebeurd, maar hij heeft veel moeite om hier mee om te gaan. Zou iemand hem kunnen helpen?

Toen ik dit boek voor het eerst in mijn handen had, spraken de titel en de cover mij direct aan. Je ziet een grote golf, met daarvoor de contouren van een man. Dit maakte mij nieuwsgierig, want ik wilde weten wat er gebeurd was. Van de schrijfster van Na de vloedgolf, Vera Kissel, had ik nog nooit gehoord. Ik had dus niet echt verwachtingen voor het lezen van dit boek, en dat was misschien maar goed ook.

Al vanaf de eerste paar bladzijden was ik er van overtuigd dat dit een bijzonder boek ging worden. De zinnen worden namelijk niet helemaal op een normale manier opgeschreven, maar meer in een dichtvorm. Vera Kissel doorbreekt alle regeltjes over het correct formuleren van zinnen met Na de vloedgolf. Hierdoor werd het verhaal nog meer bijzonder voor mij. Ik moet ook zeker zeggen dat ik snel kon wennen aan de schrijfstijl van Vera Kissel. Alhoewel ze dus apart schrijft, blijft het verhaal wel goed te volgen. Het stoorde of irriteerde mij niet. Verder wordt het verhaal geschreven vanuit het perspectief van Lukas. Echter is hier wel een bijzonder element aan toegevoegd. Er wordt namelijk geschreven alsof Lukas tegen zijn vader praat; alsof de lezer zijn vader is. Dus als hij het over zijn vader heeft, wordt er gesproken met 'jou' en dergelijke. Hierdoor voelde ik mij als lezer extra aangesproken, waardoor ik nog meer in het verhaal werd gezogen.  

Het verhaal zelf sprak mij daarnaast ook erg aan. Je komt er als lezer snel achter dat de vader van Lukas niet meer leeft, en dat hij is omgekomen door een tsunami. Door een samenloop van omstandigheden krijgt Lukas een bijzondere brief in zijn handen. Deze brief roept bij Lukas veel vragen op, met name over de dood van zijn vader. Vanaf dat moment probeert Lukas achter de waarheid te komen. Ik vond het verhaal op zich erg goed. Niet alleen blijf je geboeid doordat je achter de waarheid wil komen, maar je komt als lezer ook voor verschillende verassingen te staan. Gedurende het boek ontdekt Lukas, en dus ook de lezer, meer over de door van zijn vader. Ik vond vooral heel knap dat Vera Kissel mijn aandacht wist te grijpen in zo'n dun boekje. Het boek telt namelijk maar 200 bladzijden, en binnen die bladzijden kom je meerdere malen voor verassingen te staan.

Ik vond dat Lukas goed als personage is neergezet. Het is een verlegen jongen. Hij heeft niet echt vrienden, maar wel een jongen die hij ziet als zijn eigen broer. Hij is verliefd op een meisje, maar hij durft geen eerste stap te zetten. Dat wil zeggen dat Lukas eigenlijk ook een doodnormale jongen is, die toevallig iets heel heftigs heeft meegemaakt.

Ik zou graag willen dat ik meer kon vertellen over dit boek en vooral over het ontwerp van dit boek. Maar dan zou ik te veel verklappen, wat natuurlijk hartstikke zonde is! Ik kan in ieder geval wel vertellen dat Na de vloedgolf meer dan de moeite waar is, en dat het boek mij de hele tijd heeft weten te boeien.