Recensie: Schaduw RECENSIE

Terwijl commisaris Enrico Mancini zich het liefst wil bezighouden met de verdwijning van de arts van zijn overleden vrouw, krijgt hij van zijn baas de opdracht zich met het onderzoek naar een reeks bizarre moorden bezig te houden. Mancini, die tegen een depressie vecht, neemt de zaak met tegenzin aan. Wanneer er in Rome nog meer doden dreigen te vallen, stapelen de raadsels zich op.

Rome vormt een interessante achtergrond voor het boek. Auteur Mirko Zilahy laat de lezers de donkerdere kant van de stad zien. Niet de toeristische trekpleisters en de bekende historische plaatsen vormen het strijdtoneel, wel de industrie en vergeten, grauwe uithoeken. Schaduw komt echter langzaam op gang. Zilahy verliest zich een beetje in de beschrijvingen en laat ze wat te lang aanslepen. De omgeving bepaalt mee de sfeer, maar zeker in het begin van het verhaal laat hij die helaas te veel primeren op de plot.

Hoofdpersonage commissaris Mancini is een tweede zwakker punt in dit boek. Zijn irrationele manier van reageren zorgt ervoor dat het onderzoek alle kanten op lijkt te gaan. De sprongen die hierdoor worden gemaakt tussen de verschillende hoofdstukken, vergen flexibiliteit van de lezer. Mirko Zilahy heeft van Mancini geen innemende persoonlijkheid gemaakt en zijn miserie hangt als een dreiging boven het verloop. Hij wekt weinig sympathie op, dat is geen noodzakelijk gegeven, maar het helpt wel wanneer andere elementen de aantrekkingskracht van het boek doen wankelen.

De plot zelf is degelijk opgezet, maar vraagt geduld. Lange zinnen halen de vaart uit het verhaal en het duurt steeds even voor de wil om door te lezen geprikkeld wordt. Zeker in het begin kabbelt het boek wat voort. De tweede helft van deze thriller brengt gelukkig verbetering met zich mee. Zilahy lijkt meer greep op z'n verhaal te krijgen en weet de lezer geruime tijd in het ongewisse te houden wat betreft de dader. De cursieve delen in het boek werken intrigerend, zonder veel weg te geven.

Schaduw is het debuut van Mirko Zilahy. De auteur is in Italië vooral bekend vanwege zijn vertalingen van de Donna Tartt-boeken. Hij studeerde en doceerde Italiaanse taal- en letterkunde. Zijn boek werd aan meer dan 15 landen verkocht en verscheen hier bij Xander Uitgevers in de Europa Thriller Selectie. In dezelfde selectie verscheen bijvoorbeeld ook Dood de Vader van Sandrone Dazieri, een super spannende thriller die zich eveneens in Rome afspeelt. Om aan zijn collega-schrijver te kunnen tippen zal Zilahy toch nog even moeten oefenen, want Dazieri leverde absoluut een thriller af om u tegen te zeggen.

Bovenstaande neemt niet weg dat Mirko Zilahy potentieel heeft als auteur. Tussen de regels door is het te proeven. De plot zit goed in elkaar, maar de uitwerking van de overige elementen laat wat te wensen over. Hopelijk pakt hij dit aan in zijn volgende boek, want momenteel is in Italië al een tweede thriller verschenen met Mancini in de hoofdrol. Krijgt Zilahy bij een Nederlandstalige vertaling hiervan nog een kans? Wellicht wel, want aan het einde van de tunnel brandt licht, al is het nog een beetje zwak.