Recensie: Kleine Wonderen RECENSIE

Rose en Lily zijn twee hechte zussen die samen opgroeien op de bloemenkwekerij van hun ouders in Kentucky. Helaas gaat het mis tussen de twee wanneer Rose een dochter krijgt. Lily kan niet omgaan met de veeleisende opvoeding van Antoinette en verhuist naar Covington. Wanneer Rose ernstig ziek wordt keert Lily terug naar de bloemkwekerij, omdat haar zus graag wil dat ze voor Antoinette gaat zorgen.

Auteur Stephanie Knipper heeft met Kleine wonderen een ontroerende roman geschreven. De auteur heeft zelf een dochter met autisme die haar heeft geïnspireerd voor het schrijven van deze roman. Dat de schrijfster kennis heeft van kinderen met autisme blijkt uit haar boek. Ze weet de gedragingen van Antoinette waarheidsgetrouw en realistisch over te brengen, waardoor dit verhaal geloofwaardig is. Ook schetst zij hoe moeilijk het kan zijn voor een ouder, familielid of vriend om hier mee om te gaan.

Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van bloemkwekerij Eden Farms. Beide zussen en Antoinette hebben een grote liefde voor bloemen. Lily is van kleins af aan gefascineerd door de Victoriaanse taal van bloemen. Elke bloem heeft een verborgen boodschap, zoals bijvoorbeeld de betekenis van de eikenbladgeranium: blijvende vriendschap. In het boek worden veel van deze verborgen boodschappen genoemd, omdat Lily hier veel mee bezig is en omdat Rose en Lily elkaar berichten doorgeven via bloemen.

Het belangrijkste thema in Kleine Wonderen is liefde. Het gaat met name om de liefde tussen twee zussen en de liefde tussen moeder en dochter, maar ook om de liefde voor vrienden dicht om je heen. Liefde kan een mens sterk maken en ervoor zorgen dat je bergen kunt verzetten, maar soms kan het ook juist moeilijk zijn omdat je iemand gaat verliezen.

Het verhaal wordt vanuit drie perspectieven beschreven: Rose, Lily en Antoinette. Afwisselend komen deze perspectieven aan bod waardoor het verhaal vanuit verschillende kanten wordt belicht en je de gevoelens van de belangrijkste hoofdpersonen meekrijgt. Het nadeel van de perspectiefkeuze is dat er weinig tempo in het verhaal zit. Verder komen de karakters van de mannen in het verhaal, Seth en Will, minder naar voren, waardoor je deze personages minder leert kennen. Dat is jammer.

De schrijfstijl van de auteur is eenvoudig en het boek leest daardoor gemakkelijk. Het is een feelgood roman met enige voorspelbaarheid, maar ondanks dat is Stephanie Knipper erin geslaagd om een ontroerend verhaal te schrijven met op de achtergrond de bijzondere sfeer van de bloemkwekerij.