Recensie: Casa Familia RECENSIE

Het spannende verhaal en de leuke hoofdpersonen zorgen ervoor dat Casa Familia een lekker weg lezende thriller is geworden. Hier en daar zitten er wat ongeloofwaardige aspecten aan het verhaal, maar desondanks levert Nathalie Pagie met Casa Familia een goede thriller af.

Journaliste Tara Linders gaat als bedrijfsuitje met haar werk naar de Belgische Ardennen voor een survivalweekend. Dit weekend is met name bedoeld om de collega's beter te leren kennen. Tara is een echte einzelgänger en ziet het dan ook helemaal niet zitten om een weekend met collega's in de Ardennen door te brengen. Alleen met Diego Martinez, haar vaste partner in de journalistiek kan ze goed opschieten. Wanneer Tara getuige is van een knokpartij, komt ze erachter dat er veel meer achter de ruzie zit. Wanneer ze een van de mannen achtervolgt, komt ze in een ondergronds magazijn terecht waar allerlei dieren zijn opgezet. Niet alleen vindt ze daar opgezette dieren, maar ook komt ze een mensenhand op sterk water tegen. Tara besluit om samen met Diego op onderzoek uit te gaan.

Casa Familia draait om het journaliste duo Tara en Diego. Deze personages kwamen eerder al voor in het boek Paradijsvogels die in 2015 is uitgekomen. Casa Familia volgt heel lichtjes het eerste boek op, maar voor degene onder ons die Paradijsvogels (nog) niet gelezen hebben kunnen dit boek heel goed volgen. Hier en daar worden er verwijzingen gemaakt naar eerdere gebeurtenissen, maar Casa Familia is prima op zichzelf staand te lezen.

Tara Linders is het liefst op zichzelf en is plat gezegd ook eigenlijk gewoon een heel stoer wijf. Ze wordt in het boek als volgt omschreven:

"De zon gaf haar rode haar een mooie gloed. Ze had het aan één kant op laten scheren, en aan de andere kant vielen haar lokken tot op haar schouder. Samen met haar donkerbruine ogen, de standaard zwart capuchontrui, skinny jeans en kistjes gaf het haar het stoere voorkomen dat bij haar paste. Haar tengere gestalte deed soms anders vermoeden, maar Tara Linders was geen katje om zonder handschoenen aan te pakken."

Normaal verwacht je bij een journaliste iemand die er wat meer 'standaard' uitziet. Daar is helemaal niks mee, maar het is juist zo leuk dat het karakter van Tara in dit boek zo'n ruig uiterlijk heeft. Dat geeft een verfrissende ervaring voor de lezer en geeft het boek een net wat andere lading mee.

Het verhaal zit verder goed in elkaar. We beginnen 10 jaar voor de rest van de gebeurtenissen in het boek. Wat er 10 jaar eerder gebeurd is, blijft het gehele boek door je hoofd spoken en als lezer probeer je te ontdekken of je ergens hints kan vinden die leiden tot het antwoord op de gebeurtenissen. De rest van het verhaal wordt in een heerlijk gestaag tempo vertelt. Er zit een goede vaart in het boek waarmee er wordt voorkomen dat het langdradig wordt. Dit zorgt ervoor dat je als lezer door wilt blijven lezen en het boek bijna niet weg kan leggen.

Ondanks deze positieve punten met de leuke karakters en het goed in elkaar zittende verhaal, is er ook wel een minpuntje te benoemen. Doordat het boek zo'n vaart lijkt te hebben, worden sommige problemen iets te gemakkelijk opgelost zonder een goede verklaring. Zo wist Tara iemand op te sporen op basis van haar intuïtie en haar gezonde verstand. Diego spreekt Tara hier zelf ook op aan, maar Tara reageert daar vrij luchtig op, waarna ze vervolgens toch op weg gaan om de personen (die ik nog niet noem om spoilers te voorkomen) waar ze naar op zoek zijn op te sporen. Het lijkt of Nathalie Pagie door Diego Tara te laten aan spreken op haar onlogische gedachtegang, te verbloemen dat dit gedeelte van het verhaal eigenlijk niet zo heel goed uitgedacht was, waardoor het voor de lezer een beetje te gemakkelijk aanvoelt. Jammer.

Casa Familia is een prima thriller geworden die zeker een erg goed en origineel verhaal heeft. Vooral de twee hoofdpersonen zorgen ervoor dat het boek net dat beetje extra heeft dat een standaard thriller niet heeft. Wel is het jammer dat het boek een probleem soms te makkelijk weet op te lossen, zonder daar een goede verklaring voor te geven. Maar afwegend tegen alle positieve punten die dit boek wel heeft, is dat zeker te vergeven.