Recensie: Koning Eddie en de kwade keizer RECENSIE

Eddie is een nog erg jonge koning die regeert over Eddieland. Hij maakt zijn onderdanen wekelijks blij met chocolade, maar op een dag heeft hij geen geld meer en kan daardoor niets uitdelen. De gemene keizer van het naburige land maakt gebruik van de teleurstelling in het dorp om Eddieland over te nemen. Hij doet de bewoners geloven dat er een vloek rust op het gebied met behulp van een knotsgekke, geknutselde draak. Of is het een koe? Of toch een draak? De vraag is of Eddie zich uit de penarie zal weten te redden.

Koning Eddie en de kwade keizer is een creatie van Andy Riley. De Britse cartoonist  die de lezer misschien nog kent van onder andere Het boek van de zelfmoordkonijntjes, schattige beestjes die op de meest bizarre manieren een einde aan hun eigen leven proberen te maken, waagt zich nu aan een verhaal voor kinderen (7+). Riley schreef het boek en maakte de tekeningen. Hij zorgt zo voor een geweldig leuke mix. De speelse opmaak helpt het verhaal natuurlijk ook een handje, maar de spitsvondige beschrijvingen en de eigenzinnige details in de illustraties stelen de show. Edward van de Vendel deed de vertaling en zorgde ervoor dat de humor van Andy Riley ook in het Nederlands dat absurde trekje behoudt.

In twaalf hoofdstukken van een twintigtal bladzijden wordt het avontuur van Eddie uit de doeken gedaan. Dat lijken misschien flink wat pagina's voor beginnende lezers, maar door de groot gedrukte tekst, een aangename opmaak, de nodige witruimte en de vele prenten, is het prima te doen voor deze doelgroep. Andy Riley houdt bovendien het tempo hoog. Het verhaal heeft vaart en wisselt voldoende af tussen de hoofdrolspelers en hun snode en minder snode plannen.

Koning Eddie is het soort personage waar een jonge lezer snel een band mee voelt. Hij trekt vrolijk en zonder zich al te veel zorgen te maken zijn land in en strooit rijkelijk met snoepgoed. Wanneer Eddie zijn rijk moet zien terug te krijgen, moet hij het niet alleen opnemen tegen keizer Nurbizoon, maar helaas ook tegen een hele reeks andere slechteriken die de overwinning van de keizer komen vieren. Gelukkig heeft de kleine koning zijn trouwe minister Jill en Nanda de nar om hem te helpen. Naast Eddie loopt ook Nurbizoon in het oog, al is hij eerder grappig dan een gemene slechterik. Hij draagt een lange mantel met een puntige kraag en wanneer hij loopt, wordt hij begeleidt door een griezelige marcheermelodie. Die melodie is achteraan in het boek zelf opgenomen en kan gespeeld worden op gitaar, piano of luit, zegt de begeleidende tekst. Gewoon zingen kan vanzelfsprekend ook, zolang de zanger of muzikant maar telkens opnieuw begint, anders wordt de keizer boos. De gemene 'Foe Hoe Hoe'-lach van de keizer die doorheen de hoofdstukken regelmatig te horen is, is overigens hilarisch.

Koning Eddie en de kwade keizer is een leuke en vlotte vertelling die zowel het nodige lees- als kijkplezier oplevert. Regelmatig zal de lezer vast hardop moeten lachen om de fratsen van Eddie of stiekem grinniken om de dwaasheid van Nurbizoon. Het verhaal staat in principe op zichzelf, maar het einde belooft een vervolg: Koning Eddie en het machtige monster. Of die verwijzing naar een vervolg niet gewoon had kunnen gebeuren door een aankondiging, maar ook het verhaal in had moeten worden gesmokkeld is een andere kwestie. Op het einde ontwaakt er immers iets in de woestenij van Crong. Het maakt nieuwsgierig, dat wel, toch voelt het daardoor een beetje onafgewerkt. Dat losse eindje neemt gelukkig niet weg dat auteur Andy Riley goed is voor een gevat en komisch avontuur dat voor veel lezers wellicht smaakt naar meer.