Recensie: Arminius RECENSIE

Het is het jaar 9 na Christus. Arminius van de Cherusken slaagt erin om drie Romeinse legioenen te verslaan door een bondgenootschap te vormen van zes Germaanse stammen. In het Teutoburgerwoud worden bijna twintigduizend Romeinse soldaten gedood en worden de drie heilige standaarden met de in goud gegoten Adelaren veroverd. Het verraad van Arminius is groot, want hij is opgegroeid als Romein en legercommandant bij de Romeinen.

Jaren later zijn twee van de drie Adelaren weer terug bij de Romeinen, maar is de laatste nog op Germaans grondgebied. Romeinse soldaten komen naar Thumelicatz, de zoon van Arminius, om te vragen naar de locatie van de derde adelaar. Thumelicatz laat tijdens de ontmoeting twee van de verslagen adelaarsdragers, nu slaven in zijn huishouden, het verhaal van zijn vader oplezen. Langzaamaan wordt duidelijk hoe lang Arminius al nadacht over zijn verraad en hoe hij de historische overwinning heeft weten klaar te spelen.

Robert Fabbri schreef eerder de populaire Vespasianus-serie, waarin hij historische gebeurtenissen verwerkt in een fictief verhaal. Ook in Arminius heeft een historische basis: Arminius, Lucius Caesar en Flavus zijn allemaal personen uit de geschiedenis. Ook de veldslag in het bos van Teutoburgerwoud heeft echt plaatsgevonden. 

Het verhaal van Arminius wordt door Fabbri op een geloofwaardige beeldende manier beschreven. Dat is te danken zijn goede bronnenstudie. De wreedheid van de veldslagen wordt niet ontweken en regelmatig lees je over afgehakte ledematen en uitpuilende ingewanden. Het verhaal is dus behoorlijk gruwelijk. Zo wordt bijvoorbeeld ook de Germaanse traditie beschreven als waar men de afgesneden testikels van de vijanden eet. Smakelijk hapje. 

Het verhaal draait vooral om eer, macht en verraad. De uitgeverij promoot het als onderdeel van campagne 'Meer boek voor mannen'. Arminius wordt neergezet als een historische thriller en het stempel 'historisch' is volledig terecht, want de beschrijving van de verhaalwereld is uitstekend. Het verhaal is echter niet heel spannend en dat komt vooral door de gekozen verhaalopbouw. Je leest eerst een paar hoofdstukken over Thumelicatz, de zoon van Arminius. Daarna volgen verslagen van de geschiedenis van Arminius met af en toe een korte beschouwende onderbreking van Thumelicatz of zijn twee Romeinse slaven die het verslag aanvullen vanuit hun beleving. Daardoor weet je alles wat er gaat gebeuren al en mist er echte spanning. Veel verrassende karakterontwikkeling zit er ook al niet in. Vanaf zijn jeugd weet Arminius al dat hij de Romeinen haat en dat hij ze uiteindelijk zal verraden.

Arminius is een beeldend verhaal over een groot verraad. Fabbri weet heel knap de historische gebeurtenissen te verbinden aan een fictief verhaal vol actie. Het boek is echter vooral voor de liefhebber van veel actie en bloederige veldslagen.