• onze waardering

Recensie: De vergiftigde gave RECENSIE

'Een keuze. Jarenlang heb ik ernaar gehunkerd, het geïdealiseerd als een droom die voor mij nooit zou uitkomen, en hoewel het me pijn doet om te moeten toegeven, heeft de koningin gelijk. Ik heb keuzes gehad, maar omdat ze me niet aanstonden, heb ik ze niet geaccepteerd. Ik ben het instrument van mijn eigen ellende geweest, steeds opnieuw.'

Twylla is de dochter van een zondeneter en is voorbestemd om deze taak van haar moeder over te nemen. Maar dan wordt ze door de goden gezegend met een wel heel bijzondere gave. Eén aanraking van haar kan een volwassen man binnen enkele seconden doden. Door deze zegening zal ze met de prins van Lormere trouwen. Zelf is Twylla niet zo blij met haar gave en ook het leven in het kasteel is niet zo mooi als ze had verwacht. Heeft iedereen wel het beste met haar voor? Of zit er meer achter het verhaal dat haar verteld wordt?

De cover van De vergiftigde gave is prachtig! Alle kleuren en het meisje dat in een glazen flesje zit zijn betoverend! Het maakt nieuwsgierig en spreekt tot de verbeelding van de lezer. De cover in combinatie met de achterkant van De vergiftigde gave zorgt ervoor dat je het boek wil lezen! Wie is Twylla en hoe komt zij aan de dodelijke gave die zij bezit? En nog belangrijker kan ze wel gelukkig worden met zo een gave?

Ik moet zeggen: ik had meer van De vergiftigde gave verwacht. Het is zeker geen slecht boek, maar het had beter gekund. Het verhaal komt langzaam op gang en ik heb bijna het hele boek niet echt een band gehad met de personages (pas tegen het einde aan). De diepgang en de emoties ontbraken gewoon! Twylla deed zonder na te denken wat haar gezegd werd en nam bijna geen eigen beslissingen. Alles wat haar verteld werd slikte ze als zoete koek! Haar wachter, Lief, had vreselijke stemmingswisselingen en soms wist je niet wat je van hem moest denken. Ook van de prins kreeg je in het begin geen hoogte.

Daarnaast vind ik het fantasy gehalte nogal laag. Behalve de namen van de koninkrijken, de 'gave' van Twylla en het sprookje dat verteld wordt (die is afgeleid van De rattenvanger van Hamelen) zit er niet erg veel fantasy in het plot en dat vind ik toch enorm jammer. Na het lezen van de cover verwacht je dit namelijk wel. Naast Twylla had ik gedacht dat meer mensen een gave zouden hebben, maar dat is helaas niet zo. Dus ben je een die-hard fantasyfan dan zou ik er even over nadenken om het boek te lezen!

Melinda Salisbury heeft een toegankelijke en makkelijke schrijfstijl, die precies past in het Young Adult genre. Het leest snel weg en je hoeft er niet al te veel bij na te denken. Ze maakt af en toe sprongetjes naar het verleden van Twylla en dat is interessant. Dan vertelt ze over haar moeder, die een zondeneter is, en haar zusje! Hierdoor kom je toch wat meer over haar te weten en hoe haar band met haar familie is! Ondanks dat ik emoties in het verhaal mis, weet Melinda Salisbury wel de eenzaamheid van Twylla goed over te brengen. Iedereen is bang voor haar en je voelt dat ze zich alleen voelt. Heel triest.

Pas op het einde van het boek komt er echt spanning in het verhaal naar voren en wil je niet meer stoppen met lezen. Twylla verandert en komt meer voor zichzelf op en probeert de juiste keuzes te maken. Een mooie ontwikkeling die helaas wel een beetje laat komt. Veel van de verhaallijnen komen mooi samen en worden hierdoor duidelijk. Dit levert dan ook zeker een complimentje op voor Melinda Salisbury, knap gedaan! Door de verschillende plot twists was het einde geweldig en ben je toch wel nieuwsgierig naar hoe het verhaal van Twylla verder loopt. Hierdoor gaat de score van De vergiftigde gave met een hartje omhoog.

De vergiftigde gave is een redelijk mooi debuut, al had ik er zeker meer van verwacht! Hopelijk zit in het vervolg meer fantasy verweven en houdt Melinda Salisbury de vaart en spanning vast die aan het einde van De vergiftigde gave is ontstaan!

De vergiftigde gave

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    Twylla is uitverkoren. Ze is niet van koninklijken bloede, maar de goden hebben haar gezegend met een bijzondere gave. Hierdoor zal ze later de prins huwen en met hem heersen over het koninkrijk Lormere. Maar voorlopig beschouwt Twylla haar gave vooral als een vloek: door dageraadschade te drinken wordt haar huid giftig. Zo kan ze landgenoten die van verraad beschuldigd worden met een simpele aanraking om het leven brengen. Twylla beseft dat ze geen vrije keus heeft en het werktuig is van de goden en de koningin. Bovendien raakt ze zonder het te beseffen verstrikt in een web van intriges.

    Dit is het meeslepende eerste boek van een historische fantasytrilogie met 'indrukwekkende diepgang en emotie', aldus Kirkus Reviews. Een must voor young adults.

Meer info

Toegevoegd door:

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Recensie: De slapende prins

  • Recensie: De laatste slag

Zoek in artikelen