Recensie: Mijn Onvergetelijke Ontvoerder RECENSIE

Terwijl Daphne over straat fietst wordt ze omvergereden en in een auto getrokken. Drie mannen nemen haar geblinddoekt mee naar een kelder van een afgelegen huis. Ze eisen losgeld van haar vader. Tot die tijd moet Daphne in de enge, donkere en vochtige kelder blijven. Het enige fijne is haar jongste ontvoerder. De jongen brengt haar eten, praat met haar en beschermd haar van de rest. Van hem krijgt ze een blocnote waarin ze stiekem een dagboek bijhoudt. Hier schrijft ze alles in wat ze meemaakt; haar angsten en de verwarrende gevoelens voor de jongen.

Het boek Mijn Onvergetelijke Ontvoerder is een nieuw verhaal van Greet Beukenkamp. Het verhaal is niet echt gebeurd, maar komt wel heel realistisch over. Ondanks dat het uit dagboekvorm is geschreven, beschrijft Daphne haar gebeurtenissen zo precies dat het niet meer lijkt alsof het een dagboek is. 

Beukenkamp schrijft heel beeldend, wat het boek levensecht doet overkomen. Ze gaat in tot de kleine details, zo beschrijft ze de kleder waar Daphne gevangen zit precies. Dit zorgt ervoor dat je het helemaal voor je ziet en het voelt alsof je er zelf bent. Het verhaal komt ook heel realistisch over, moeilijke onderwerpen worden niet uit de weg gegaan. Zo schrijft Daphne in haar dagboek over de stank in de kelder en de angst dat er iemand binnenkomt als ze naar de wc gaat.

Natuurlijk wekt het boek ook enige angst op. Dit verhaal van Daphne is niet echt gebeurd, maar komt wel echt over. Het maakt je ervan bewust dat zulke dingen echt gebeuren. Dat kan zeker bij kinderen flink wat angst opbrengen, om bijvoorbeeld 's avonds alleen te fietsen. Het is aan de ene kant goed dat je kinderen er bewust van maakt dat ze voorzichtig moeten zijn, maar ze moeten natuurlijk niet te bang worden. Het boek houdt een goede balans tussen deze twee.

Je merkt dat Daphne in het boek slachtoffer is van het stockholmsyndroom. Dit kom vaak voor bij ontvoering, het slachtoffer begint dan wat te voelen voor de ontvoerder. Hierdoor wordt ze verblind door alles wat hij haar aandoet, toch is het in dit verhaal wel een beetje geromantiseerd. Maar zoals ik in het begin vreesde gaat het niet volledig over naar een liefdesverhaal, maar blijft het realistisch.

Een minpuntje is dat er soms een paar cliché zinnen in voorkomen, zoals; "Ik hoorde iemand gillen, het duurde even voor ik besefte dat ik het zelf was." Dit is jammer, maar stoort verder niet heel erg. In vergelijking met de rest van het boek waar alles heel rustig en gedetailleerd verteld wordt, gaat het einde vrij snel. Het lijkt wel of Daphne geen zin meer heeft om in haar dagboek te schrijven, wat heel begrijpelijk is.

Mijn Onvergetelijke Ontvoerder is een aangrijpend boek dat je bij je strot grijpt. Je beleeft zelf hoe het is om ontvoerd te worden en welke gevoelens en angsten dat met zich mee brengt. Het boek is levensecht geschreven en zal je niet snel vergeten.