• onze waardering

Recensie: De middelste dag van het jaar RECENSIE

“In 2015 is donderdag 2 juli omringd door honderdtweeëntachtig dagen links en honderdtweeëntachtig dagen rechts. 2 juli is dus de middelste dag van het jaar. Vandaag ziet Sylvia het niet meer zitten om binnen te zitten werken en besluit in de hitte op pad te gaan richting het graf van haar overleden ex-man. Echter blijkt ze niet de enige te zijn met dit plan. Onverwacht komt ze een man tegen die ze twintig jaar daarvoor voor het laatst heeft gezien. Wat 2 juli met zich meebrengt is onder meer een onthulling van een groot en een iets minder groot geheim. Daarnaast zal Sylvia sinds 2 juli een andere blik op de wereld hebben, maar ook op zichzelf.”

De eerste indruk, bestaande uit het omslagontwerp en de eerste paar pagina's, is niet motiverend. De artistieke, impressionistische voorkant geeft aan dat het geen luchtig verhaaltje zal zijn. De eerste bladzijden bevestigen dit. Sylvia zit in de hitte te klagen over de warmte, over de moeilijke beginzin die ze uit het Pools moet vertalen en over haar leven. Ten eerste is het begin demotiverend, omdat er geen actie in de mopperende Sylvia zit. Daarnaast zijn sommige zinnen opgedeeld in hoofd- en bijzinnen, waardoor ze lang en ontzettend complex worden. Ten derde zit het verhaal vol hersenspinsels en flashbacks. Je dient eerst over een hoog startblok te kruipen, voor je je een beetje in het verhaal kunt nestelen.

Eigenlijk begint de vaart er in te komen op de begraafplaats. Het is onverwacht dat Sylvia Lucien, de man die ze al een lange tijd niet heeft gezien, ontmoet. De uitspraken door beide personages volgen elkaar snel op en zijn dus een fijne afwisseling van de lange, beschrijvende delen. Dialogen zijn zeldzaam in De middelste dag van het jaar, maar als je er eentje tegenkomt, heb je weer grip op wat je leest en kun je het makkelijker volgen.

Het lage tempo wordt mede bepaald door niet-passende herhalingen. Maria Stahlie herhaalt woorden of woordgroepen meerdere keren, wat totaal onnodig is. Zo gaat Sylvia de deur uit met een kleine modieuze plunjezak. Drie zinnen later wordt diezelfde kleine modieuze plunjezak nog een keer genoemd. En op de bladzijde erna opnieuw! Doordat het zo'n lange en specifieke woordgroep is, struikel je er telkens over en word je kort uit het verhaal gehaald, met gevolgen op gebied van tempo.

Hier en daar wordt passend gebruik gemaakt van symboliek. Om daad bij zijn woorden te voegen haalt Sylvia's ex-man Tommy een rode ballon uit zijn tas en vouwt er een hondje van. Vervolgens wordt het hondje tot ontploffing gebracht en beland het iets verderop als rood wurmpje op de grond. In combinatie met de context kan deze symbolische ruimtebeschrijving gezien worden als een illustratie van de relatie die Tommy en Sylvia samen hebben gehad. En of er van dat kapotte wurmpje opnieuw een relatie kan ontstaan, komt later in het boek naar voren.

Vaak worden personages sterker gedurende het plot. Echter is dit bij Sylvia niet het geval. Van het ene op het andere moment krijgt ze een mental breakdown en heeft ze een hekel aan alles en iedereen. Tijdens het concert van Tommy, dat tevens het slotconcert van De middelste dag van het jaar is, stort ze in en zit ze te gillen tijdens het geïmproviseerde lied 'The River'. Dat Sylvia opeens van een vrouw in een wrak verandert is vergezocht en hysterisch. Deze plotselinge verandering geeft de indruk dat het verhaal is afgeraffeld. Het lijkt erop dat Stahlie op het laatste moment nog een ingeving kreeg en dat Sylvia daaronder moest lijden. Het schuurt, in combinatie met alle goede dingen die ze op 2 juli heeft laten zien.

Kortom: de eerste indruk van De middelste dag van het jaar is demotiverend, maar de dialogen helpen je door de zware stof heen. Met hier en daar een vleugje symboliek krijg je een beeld van hoofdpersonage Sylvia en haar leven. Als bonus leer je de gebruiken kennen van de Griekse cultuur nadat iemand overlijdt en vergeet je nooit meer welke dag de middelste van het jaar is!

De middelste dag van het jaar

  • Auteur:

    Maria Stahlie
  • Verschenen:

    30 mei 2017
  • Uitgave:

    ISBN 9789021405100
    Uitgever Querido
    272 pagina's
  • Uitgever:

    Querido
  • Genre:

    Roman
  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    2 juli is de middelste dag van het jaar: honderdtweeëntachtig dagen liggen links van die dag en honderdtweeëntachtig dagen liggen er rechts van. In 2015 zal het er op die centrale dag om spannen of het warmterecord gebroken wordt. De weerman heeft het hele land dispensatie verleend: plichten en taken hoeven niet veel te wegen op die snikhete tweede juli. Maar met Sylvia Ciecierzky (moeder van een volwassen tweeling, tweemaal gescheiden, vertaalster en verwoed aanhangster van zelfredzaamheid) heeft de middelste dag van 2015 andere plannen. Zij zal een man ontmoeten die ze twintig jaar eerder, op zijn zestiende, voor het laatst heeft gezien. De ontmoeting blijkt een vuurproef voor hen beiden: durven ze het aan om de beeldenstormers van hun eigen innerlijke leven te worden?

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • 5 Redenen waarom je moe bent

  • Tussen de beesten en wilde rozen - Ashley Poston

  • Top 15 beste Young Adult Scifi trilogieën

Zoek in artikelen