Recensie: Als twee druppels water RECENSIE

Wat doe je als je moe, vies, hongerig en radeloos bent en je als twee druppels lijkt op een meisje wat elf jaar geleden verdwenen is? Juist, je doet je voor als haar. Wanneer iedereen er dan ook nog eens intrapt, wanneer de politie, de vrienden en zélfs de ouders van de vermiste Rebecca Winter geloven dat je haar bent, dan kan het niet meer misgaan, toch? Tót je erachter komt dat degene die verantwoordelijk is voor de verdwijning van Rebecca nog steeds in de buurt is…

Bovenstaande omschrijving vormt de ingrediënten voor een intrigerend verhaal. Als twee druppels water spreekt gelijk al tot de verbeelding door het opvoeren van een jarenlange vermissingszaak. Wie herinnert zich niet Natascha Kampush die ineens na jaren gevangenschap weer vrijkwam. In het verhaal hier lijkt voor alle buitenstaanders hetzelfde te gebeuren; na vele jaren van vermissing komt een meisje – inmiddels een jonge vrouw - weer terug thuis. Als lezer weet je echter gelijk al dat de Rebecca die door haar familie weer in de armen wordt gesloten niet de echte Rebecca is. Een interessant uitgangspunt.

Afwisselend lezen we over hoe de zwerfster wordt opgepakt en zich in de weken daarna steeds gemakkelijker begint voor te doen als ‘Bec’ zoals Rebecca altijd genoemd werd en hoe ze zich haar leven steeds meer eigen maakt.

Daarnaast zijn er de hoofdstukken die de lezer terugvoeren naar elf jaar geleden, naar de échte Bec en naar de gebeurtenissen voorafgaand aan haar vermissing. Onder een bloedhete setting in een Australisch stadje komen we meer te weten over het leven van het meisje destijds en werkt de schrijfster toe naar het punt waarop de vermissing plaatsvond.

Als lezer weet je net zoveel als het hoofdpersonage. Stukje bij beetje beginnen er echter steeds vreemdere dingen te gebeuren. Enge dingen, verontrustende en ronduit angstaanjagende dingen, waardoor duidelijk wordt dat het gevaar van al die jaren geleden nog niet is geweken en nog altijd op de loer ligt. Anna Snoekstra weet een dreigende sfeer op te roepen, die nog eens versterkt wordt door een dreigende bosbrand. Als lezer weet je dat er iets helemaal mis is, maar van wie en van waar het gevaar komt wordt pas heel laat in het boek duidelijk. Dit gegeven staat garant voor veel spanning en tegen het einde van het boek werd het ronduit creepy!

De lezer wordt een aantal keer flink op het verkeerde been gezet en tot op het laatst is het compleet onduidelijk wie wel en wie niet te vertrouwen is. Anna Snoekstra slaagt erin pas de onthulling te doen als de spanning eenmaal tot het uiterste is opgebouwd. Dit maakt Als twee druppels water een echte pageturner. Met een verrassend en schokkend einde.

Van origine is Anna Snoekstra scenarioschrijfster en dat merk je. Het boek zou zonder enige twijfel verfilmd kunnen worden en ik zou er zonder enige twijfel een kaartje voor kopen. Wát een debuut. Als twee druppels water is een zeer veelbelovend verhaal van een schrijfster waar we hopelijk nog heel veel van gaan horen!