Recensie: Layers RECENSIE

De 17 jarige Dorian is dakloos en leeft op straat. Wanneer hij op een avond op een metrostation in slaap valt verandert alles. Hij wordt wakker naast een vermoorde jongen, en zijn zakmes ligt naast het lichaam. Dan komt een man op Dorian aflopen die hem in bescherming neemt. Dorian wordt naar een grote villa gebracht waar hij samenwoont met andere dakloze leeftijdsgenoten. Hij krijgt hier onderwijs, mag vrij door de villa lopen en even is Dorian gelukkig. De enige tegenprestatie die Dorian moet leveren, is om relatiegeschenken te geven aan mensen in de stad. Maar wanneer een van de leveringen misgaat, moet Dorian vluchten voor zijn leven..

Het boek Layers begon heel veelbelovend en mysterieus. Al snel leef je mee met hoofdpersoon Dorian. De mysterieuze villa waar hij naartoe wordt gebracht levert bij de lezer veel vragen op. Met name in het begin van het boek wil je alleen maar doorlezen om te zien of de villa en zijn inwoners wel echt zijn wie ze zeggen dat ze zijn. Dorian ontmoet in dat huis ook een meisje, Stella. Hij is al na de eerste ontmoeting smoorverliefd en na nog geen 20 pagina’s hebben de twee al een relatie. Deze relatie is voor de lezer zo abrupt en snel dat je er niet in gelooft. Wanneer Dorian gescheiden wordt van Stella en het hele boek lang terug naar haar wilt, ondanks dat zijn leven in gevaar is, is dit erg ongeloofwaardig voor de lezer en kan het je niet raken. Als lezer heb je totaal geen band met Stella kunnen creëren, omdat Dorian en Stella al vroeg van elkaar worden gescheiden, waardoor Dorian’s gedachtes over Stella eigenlijk heel irritant worden voor de lezer.

Het begin van Layers is heel vlot, het verhaal ontwikkeld zich snel waardoor je er helemaal in mee wordt gezogen. Maar zo snel het begin van het boek het verhaal opstartte, zo langzaam is de rest van het boek. Er gebeurd weinig, er is vrijwel geen vordering in het verhaal en wanneer we achter de betekenis van de titel komen konden we dat eigenlijk zelf ook wel bedenken. Soms, wanneer je een boek leest en je eindelijk de betekenis van de titel echt snapt kan dat dat de lezer met open mond achterlaten. Bij Layers was het echter zo voorspelbaar dat de titelonthulling erg tegenviel.

Een positief punt in het boek is dat de schrijfster Ursula Poznanski een fijne, vlotte schrijfstijl heeft waardoor het boek makkelijk wegleest. Echter door de weinige gebeurtenissen in het boek heb je als lezer niet de drang om door te moeten lezen en het verhaal te ontrafelen.

Al met al is Layers in eerste instantie een veelbelovend young adult boek die de verwachtingen van de eerste paar hoofdstukken niet waar weet te maken. Het boek kabbelt voort en ook de uiteindelijk ontknoping is niet iets om over naar huis te schrijven. De ontknoping voelt overdreven gehaast aan, helemaal in vergelijking met de rest van het boek waar eigenlijk vrij weinig gebeurd. En aan het eind van het boek blijft de lezer nog steeds met vragen over, waardoor je de lezer met het gevoel achterblijft dat het einde van het boek is afgeraffeld. Jammer.