Recensie: Donkerblauwe woorden RECENSIE

De ouders van Henry hebben een tweedehandsboekenwinkel. In die winkel staat een kast met boeken waarin klanten, maar ook bezoekers, een boodschap in een boek mogen achterlaten. Dit kan gedaan worden in de vorm van brieven, maar ook wordt er in de boeken geschreven. Dit zijn niet alleen maar berichten naar anderen toe, maar soms worden er ook gedachtenkrabbels ingeschreven van mensen. In deze kast wordt er ook iets voor Henry achtergelaten, namelijk een liefdesbrief van zijn beste vriendin Rachel, vlak voordat zij gaat verhuizen...

Persoonlijk was ik erg enthousiast over Donkerblauwe woorden voordat ik begon. De achterflap sprak me aan en de cover vind ik erg mooi. Van de schrijfster, Cath Crowley, had ik nog nooit gehoord. Ik wist dus niet wat ik qua schrijfstijl en dergelijke kon verwachten. Maar toen ik het boek uit las, kwam ik er toch achter dat ik het boek iets minder vond dan dat ik van te voren had gedacht. Het boek start direct heel heftig. Al in het eerste hoofdstuk komt de lezer erachter dat de broer van Rachel is overleden. Hier vecht zij nog elke dag mee, waardoor het voor de lezer duidelijk is dat dit boek geen vrolijk meisje zal volgen. Ik had, om eerlijk te zijn, wel verwacht dat dit een heerlijk, luchtig contemporary verhaal zou zijn. Dit bleek in de praktijk toch niet... Het boek is zwaarder en heftiger dan ik had verwacht. Als ik dit had geweten had ik het totaal niet erg gevonden, omdat ik er dan op 'voorbereid' was. Maar het feit dat het boek op sommige momenten vrij heftig was, vond ik toch wel een teleurstelling.

Ik moest me daar dus maar overheen zetten, en dat deed ik ook. Echter merkte ik op een gegeven moment dat ik steeds afgeleid werd. Na het lezen van een hoofdstuk pakte ik ongebruikelijk vaak mijn mobiel, of ik legde het boek weg en ging wat anders doen. Op een gegeven moment realiseerde ik mij hoe doet kwam. Dat kwam namelijk omdat de personages mij totaal niet aanspraken. Henry vond ik maar zielig. Zijn vriendinnetje heeft hem gedumpt en verlaten voor een ander, en hij kan hier maar niet overheen komen. Hierdoor kwam de romantieke spanning tussen Henry en Rachel nep en geforceerd op mij over. Rachel heeft het heel zwaar in haar leven, na het verlies van haar broer. Je kan dus verwachten dat zij ook geen vrolijk en fleurig personage is. Niet dat ik me dat niet voor kan stellen! Maar ik merkte dat ik gewoon een personage in het verhaal nodig had die de boel wat opvrolijkte.

Je kan dus wel zeggen dat Donkerblauwe woorden niet echt mijn lievelingsboek is, door de bovenstaande negatieve punten. Achteraf kan ik echter ook niet zeggen dat ik het boek vreselijk vond. Ik vond het boek oké. Gewoon oké, niets meer en niets minder. Het positieve uit het boek zijn namelijk de verschillende brieven die in de boeken worden gestopt. Verschillende personages communiceren door middel van deze brieven. Dit aspect aan het verhaal vond ik wel leuk en zeer origineel. Daarnaast vond ik het fijn dat het boek vanuit zowel het perspectief van Rachel als van Henry is geschreven. Hierdoor weet je als lezer goed wat er in de levens van ieder afspeelt, maar ook wat er in hun hoofden afspeelt.

Ik vind het jammer dat Donkerblauwe woorden niet bij mij aansloeg. De beschrijving van het verhaal en de prachtige cover schepte bij mij, denk ik, iets te veel verwachtingen.