• onze waardering

Recensie: Ik tel tot tien RECENSIE

In een tel kun je alles kwijtraken wat je lief is. Dat ondervindt Lisa, die een potje verstoppertje speelt met haar vierjarige dochtertje Ella. Waar het eerst nog lijkt dat Ella een erg goede verstopplek heeft gevonden, wordt het al snel duidelijk dat er iets anders aan de hand is.
Waar is Ella en door wie is ze meegenomen?
De media, politie en Lisa's familie zetten alles op alles om Ella te vinden en antwoorden te achterhalen. Maar zijn ze op tijd? En wat zijn de motieven van de ontvoerder?

Ik tel tot tien wordt verdeeld in hoofdstukken die vanuit drie verschillende oogpunten worden verteld: Lisa, Muriel die Ella heeft meegenomen en Muriels zoon. Op deze manier geeft Linda Green je een goed beeld van het gehele verhaal en niet slechts één kant er van. Normaal gesproken houd ik niet zo van boeken die in verschillende personages worden verdeeld, maar bij Ik tel tot tien stoort dit helemaal niet. Het voegt juist iets toe.

De schrijfstijl van Linda Green vind ik erg prettig. Het is erg direct en sleurt je meteen mee het verhaal in. Ook belicht ze de twee kanten van het verhaal erg goed. Lisa's personage bezorgt je bijna een hyperventilatieaanval wanneer ze tot haar besef komt dat Ella echt weg is. Muriels personage licht duidelijk toe wáárom ze Ella heeft meegenomen. Ik vind de verschillen tussen de personages erg goed beschreven. Enerzijds laat dit boek je niet los, maar anderzijds irriteert Muriel me mateloos en wil ik haar bijna dwingen om Ella terug te brengen naar haar moeder en het boek het raam uitgooien.

Dankzij de hoofdstukken van Matthew, Muriels zoon, krijg je iets meer 'begrip'  voor haar gedrag. Haar vreemde acties komen ergens vandaan; dat maakt Muriel erg menselijk. En hoewel ik haar geen leuk personage vond, verheugde ik me meer op haar hoofdstukken dan op die van Lisa. Het boek frustreert je omdat Muriel Lisa's manier van opvoeden bekritiseert, terwijl ze verkeerde conclusies trekt. Als lezer ben je hiervan op de hoogte en is het niet om uit te staan dan Muriel zegt wat Ella wel of niet mag doen.

Ik tel tot tien is een achtbaan aan emoties; liefde, angst, frustratie. Al deze emoties heeft Linda Green goed tot zijn recht weten te brengen. Als je zelf kinderen hebt denk ik niet dat je ooit nog in het park verstoppertje durft te spelen, maar ik zou het boek zeker aanraden voor een middag leesplezier op de bank. Want je kunt in één tel alles kwijtraken, maar in tien tellen heb je het boek uit!

Ik tel tot tien

  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (1 stem)
  • Omschrijving:

    Een, twee, drie... Lisa Dale doet haar ogen dicht en telt, klaar voor een spelletje verstoppertje in de drukke speeltuin. Als ze haar ogen weer opendoet, is haar vierjarige dochter Ella weg. Verdwenen zonder een spoor achter te laten. De politie, de media en Lisa's familie - niemand heeft een idee wie de dader kan zijn. Maar wat als de dader geen vreemdeling is? Wat als degene die het gedaan heeft denkt een goede daad te verrichten? En wat als Lisa's kleine meisje voor altijd is verdwenen? In een paar tellen kun je alles kwijtraken...

Meer info

Toegevoegd door:

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • De gebroeders Maxilari - David Pefko

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

Gerelateerde artikelen

  • Haar laatste woorden - Linda Green

  • In Een Ogenblik - Linda Green

Zoek in artikelen