Recensie: Honderd stukjes van mij RECENSIE

Daar staat ze dan: in een te kleine flat met teveel spullen. Georgina Bellamy, Gina voor vrienden, ligt in scheiding en is pas verhuisd naar een nieuwe woning. In de loop der jaren heeft ze echter zoveel spullen verzameld, dat haar nieuwe huis stampvol staat. Om haar leven weer op te kunnen pakken, staat Gina voor de uitdaging eens flink op te ruimen. Daarbij horen keuzes: wat wil ze vasthouden en wat moet ze loslaten? Dat is nog niet zo makkelijk. Elke snuisterijtje, iedere souvenir is een herinnering. Zo wordt Gina niet alleen gedwongen haar huis op te ruimen, maar ook haar verleden onder ogen te zien.

Honderd stukjes van mij is het eerste boek van de Britse bestsellerauteur Lucy Dillon dat in het Nederlands verschijnt. Goed nieuws voor de liefhebbers van onder meer Jill Mansell. Met Dillon heeft de Nederlandstalige chicklit-boekenkast er weer een mooie aanwinst bij. Leuk weetje over haar boeken is dat deze zich afspelen in hetzelfde fictieve dorp. Zo kan het dat je personages uit het ene boek weer tegenkomt in een volgend verhaal. Een aardigheidje voor de trouw lezer.

Dit boek van Dillons boek past heel goed in het chicklit-genre, maar onderscheidt zich tegelijkertijd door de serieuzere toon. Honderd stukjes van mij is iets minder luchtig dan de gemiddelde chicklit. Gina is geen vijfentwintig jarig meisje dat even een duwtje nodig heeft in de goede richting, om bijvoorbeeld op die leuke man af te stappen. Ze is inmiddels drieëndertig en heeft al het nodige meegemaakt in haar leven. Zo behandelt Honderd stukjes van mij vrij zware onderwerpen: borstkanker, vreemdgaan, scheiden, moeizame familierelaties en zelfs kinderloosheid. Confronterende onderwerpen, die veel lezers zullen raken. Daarnaast is Dillon hier en daar iets te langdradig met haar vertelling. Ook in een roman is een toelichting op het aanvragen van vergunningen bij de gemeente gewoon saai.

Wat Gina precies is overkomen in haar leven, ontdek je in de terugblikken waarmee ieder hoofdstuk begint. Deze flashbacks worden steeds gelinkt aan iets dat ze tegenkomt bij het opruimen van haar huis. Een leuke vondst om een boek aan de hand van voorwerpen te structureren. Maar met al die korte stukjes duurt het wel lang voor je weet wat zich in Gina's leven heeft afgespeeld. Het wordt allemaal onnodig geheimzinnig gemaakt. Zeker omdat het niet per sé de 'geheimen' uit het verleden zijn die de interesse van de lezer vasthouden. Gina's heden is interessant genoeg.

Dillon is gelukkig wel een prima verteller. Haar hoofdpersoon is misschien wat timide, maar tegelijkertijd snap je dat van iemand die zoveel drama te verwerken krijgt. Echt zwaarmoedig wordt het boek nooit. Honderd stukjes van mij vertelt namelijk niet het verhaal van Gina's ziekte of scheiding. Waar het met name om gaat is: hoe nu verder? Hoe pak je je leven weer op als je dit soort levensbepalende gebeurtenissen overkomen? Ga je verder waar je gebleven was – kan dat überhaupt? Ondanks dat Gina het moeilijk heeft, kiest ze ervoor gebruik te maken van de kans die haar geboden is haar leven weer op te pakken. Dat is ook meteen de boodschap van Honderd stukjes van mij: leef! Een boodschap die na de laatste pagina zeker nog wel even blijft hangen.