Recensie: Leugenaar RECENSIE

Leugenaar is een thriller vol psychologische spelletjes, spelletjes die de hoofdpersonen met elkaar spelen én een psychologisch spel dat Sarah Naughton met jou als lezer van het boek speelt. Je hebt het hele boek zo je vermoedens, maar de auteur blijkt je voortdurend op het verkeerde been te zetten. En dat terwijl je door de cover al gewaarschuwd bent: 'Niemand gelooft leugenaars. Ook niet als ze de waarheid spreken.'

Leugenaar is heel doordacht opgebouwd en al vanaf de eerste hoofdstukken vraag je je af waar dit verhaal naartoe gaat leiden. Het boek begint met 'Ervoor', 'Erna' en vervolgens een cursief gedrukt fragment. Daarna beschrijft het boek een aantal dagen in november, afwisselend vanuit het perspectief van Jody en van Mags. Iedere dag eindigt met weer een cursief fragment. Deze gaan over een klein meisje dat slachtoffer blijkt te zijn van gruwelijk seksueel misbruik, dat wordt in het eerste fragment al duidelijk.

Leugenaar draait om Abe, die van de vierde verdieping in het appartementencomplex waar hij woont twaalf meter naar beneden is gevallen. Zich heeft laten vallen. Of is geduwd ... Hij ligt in coma en het is maar de vraag of hij de val zal overleven. 'Een fractie van een seconde lijkt hij bevroren in de tijd, zijn armen gestrekt als vleugels, een engel die uit de duisternis is komen aanvliegen. Dan is hij er niet meer.'

De officiële lezing van de politie is dat Abe een zelfmoordpoging heeft gedaan, maar zijn zus Mags weigert dat te geloven en accepteren. Ze is advocaat in Las Vegas en heeft geen vertrouwen in de kwaliteit van het Engelse politieonderzoek. De politie is van mening dat 'niet elke tragedie een misdrijf is. Misschien blijven er na een onverwachte dood altijd vragen open.' Ook zet Mags haar vraagtekens bij de getuigenissen van Jody.

Jody is de buurvrouw van Abe. Ze heeft zich afgesloten van de buitenwereld en wordt achtervolgd door herinneringen uit het verleden. Ze is niet in staat iemand te vertrouwen. Maar buurman Abe is in haar ogen de perfecte man en voor haar de mogelijkheid haar leven weer op poten te krijgen. '... verhalen zijn belangrijk om orde te scheppen in dingen die we niet kunnen begrijpen. Zoals dromen.'

Aan de andere kant van Abe wonen Mira en Loran, immigranten uit Albanië. In de loop van Leugenaar blijkt dat iedereen een verleden met zich mee draagt en geheimen heeft in het heden. Want waarom hebben Mags en Abe al jaren geen contact met elkaar? En van wie zijn de anonieme briefjes die Mags ontvangt en wat wordt daarmee bedoeld? 'Er is een tijd geweest dat het verschil tussen goed en kwaad zo eenvoudig leek; dat was voor ik jou leerde kennen. Ik was toen zo dapper. Ik was dapper omdat ik me in het gezelschap bevond van mensen die van me hielden. Nu zijn zij ver weg en heb ik alleen jou en jij houdt niet van mij.'

Leugenaar zit bijzonder goed in elkaar. Alle puzzelstukjes en losse eindjes komen gedurende het verhaal bij elkaar, vaak op een manier die je niet had verwacht en niet zag aankomen. En toch klopt het. Er zitten veel droevige en ook onbegrijpelijke situaties in Leugenaar en er wordt een groot aantal opvallende personen opgevoerd. Voor sommigen voel je compassie, anderen laten je achter met een gevoel van afgrijzen. Leugenaar is een goed geconstrueerde thriller, die maar moeilijk weg te leggen is.