Recensie: 300 minuten RECENSIE

De voorraad zuurstof in Milla's veiligheidspak raakt op, precies op het moment dat ze aan het vluchten is voor een wolvenroedel in een radioactief gebied... Kim zit opgesloten in een auto die op een treinrails staat. De trein komt razendsnel dichterbij... Otto valt in voor een zieke professor en zakt in zijn uppie met een onderzeeër naar de oceaanbodem. Als hij naar levende wezens op zoek gaat, zakt hij in een gat... 300 minuten is een verzamelbundel van tien verhalen. Zijn deze helden in staat hun leven te redden?

In theorie lees je het boek in 300 minuten uit. Dit betekent dat je een halfuur per hoofdstuk bezig bent. Dit is aan de hand van de gemiddelde leestijd vastgesteld, waardoor het in praktijk mogelijk is dat je sneller door een hoofdstuk heen bent dan verwacht. Als je de hoofdstukken doorgaat, vindt je hier en daar overlap met eerdere hoofdstukken. Het is interessant om hoofdstukken door te neuzen op zoek naar aanwijzingen, zodat je er misschien achter komt hoe het met andere personages is afgelopen. Een voorbeeldje: De verhalen van George en Milla spelen zich allebei af in Rusland. George is in het eerste hoofdstuk uit een brandend vliegtuig gesprongen en in Milla's hoofdstuk scheert er een rokend vliegtuig over de bergtoppen heen. Toeval? Vast niet!

De tien hoofdstukken zijn stuk voor stuk spannend, maar ontzettend ongeloofwaardig. Ten eerste komt dit doordat de avonturen bijeen gehouden worden in een verhalenbundel. Zo leer je in razend tempo tien nieuwe mensen kennen die allemaal bijna-doodervaringen krijgen. In het echte leven zou je nooit tien van zulke mensen bij elkaar ontmoeten. Daarnaast is het ongeloofwaardig, omdat geen van de helden overlijdt. 'En ze leefden nog lang en gelukkig' is nou eenmaal geen realistisch eind. Om het geloofwaardiger te maken, had Jack Heath de jongeren nog meer op het randje van de dood kunnen laten balanceren en eventuele (bij)personages kunnen laten overlijden. 

Het zou tof zijn als de verhalen meer uitgediept werden, zodat er een sterk onderliggend plot ontstaat. Op dit moment gaat dit over het vlierus; een wereldwijd virus waaraan een groot percentage van de wereldbevolking al overleden is. Echter lijkt het alsof alle hoofdstukken in een random volgorde in 300 minuten zijn geplakt. Het ene hoofdstuk speelt zich vóór de overwinning op het vlierus af, het volgende hoofdstuk erna en het derde hoofdstuk speelt zich er weer voor af. Het zou mooier zijn als het gezamenlijke plot meer aandacht had gekregen en dat daarnaast de volgorde van de hoofdstukken chronologisch was. Op deze manier zijn niet alleen de hoofdstukken spannende verhalen op zich, maar blijft de strijd om het vlierus te overwinnen gedurende het hele boek ook boeiend.

Het maakt niet uit of je 300 minuten wel of niet in vijf uur uitleest, het blijft een verzameling van tien spannende verhalen die elkaar snel afwisselen. Het tempo is hoog en het is interessant om aanwijzingen van het lot van het ene personage in het verhaal van een ander personage te vinden. 300 minuten is het perfecte boek voor lezers die actie met 'happy endings' zoeken.