Recensie: Drie meter onder nul RECENSIE

Drie meter onder nul gaat over een jonge, succesvolle vrouw die onschuldig lijkt. Maar schijn bedriegt, want op een dag besluit zij om een moordenares te worden. Ze moord op "wolven", het uitschot van de samenleving. Maar de vraag is: waarom neemt zij deze drastische beslissing?

Als groot fan van de serie Dexter kon ik niet wachten om te beginnen in het boek. Het hoofdpersonage is eigenlijk de vrouwelijke Dexter en met veel enthousiasme begon ik erin te lezen. Maar hoe enthousiast ik begon, hoe minder deze werd met de pagina. Het hoofdpersonage spreekt in de ik-vorm, wat een interessante keuze is aangezien de lezer op deze manier precies in het  hoofd van de moordenares kan meekijken. Hoe denkt zij na, waarom maakt zij bepaalde beslissingen? Ondanks dat deze manier van schrijven mij heel erg aanspreekt, vond ik het jammer dat er zo veel "verteld" werd door de hoofdpersoon en er weinig dialoog in voorkwam. Natuurlijk is het de bedoeling van schrijfster Marina Heib om mij als lezeres in te laten leven in het karakter, maar door het weinig dialoog verloor ik al snel mijn aandacht. Ook door de vele, gedetailleerde gebeurtenissen in haar verleden die worden beschreven vond ik het steeds lastiger om door het boek heen te komen. Ik was veel nieuwsgieriger naar de gebeurtenissen in het heden.

Maar na het hele boek uit te hebben gelezen moet ik mijn mening echter wel bijstellen. De vele details over haar verleden en de gebeurtenissen waren een aanloop en tegelijkertijd een onthulling naar hoe de hoofdpersoon is geworden zoals zij is. Dat is dan ook wat centraal staat in het boek. Marina Heib beschrijft op een manier zoals alleen zij dat kan het antwoord op de vraag die iedere lezer zichzelf stelt: waarom is het hoofdpersonage zoals zij is? Al helemaal omdat er in eerste instantie niks mis leek te zijn met haar leven. Beetje bij beetje worden de antwoorden op deze vraag steeds duidelijker, en hoe lastig ik het in het begin van het boek vond om erdoorheen te komen, hoe leuker ik het vond om er na ongeveer het tweede deel (het boek is ingedeeld in delen) in door te lezen. Wat mij ook aansprak is het feit dat het hoofdpersonage om een vrouw gaat. Doorgaans zijn seriemoordenaars in thrillers vaak mannen, maar het feit dat het hoofdpersonage een mooie, zelfverzekerde en succesvolle vrouw was wekte mijn interesse op, en gaf mij tegelijkertijd ook de rillingen.

Drie meter onder nul is een goed geschreven, interessante thriller. Op de achterkant van het boek staat "in glasheldere taal schreef Marina Heib een adembenemende thriller," en daar ben ik het ook zeer mee eens. Voor iedereen die graag psychologische thrillers leest is dit zeker een aanrader.