Recensie: Heimwee RECENSIE

Dertig jaar geleden verruilde André het tropische Brazilië voor het druilerige Londen. Hij keerde zijn geboorteland voorgoed de rug terug en zag zelfs zijn eigen familie sindsdien zo weinig mogelijk. De reden voor zijn vertrek heeft hij altijd geprobeerd diep weg te stoppen. Tot hij een brief ontvangt van Luana, de dochter van de vroegere hulp van zijn familie. Haar woorden brengen André terug naar 1985, het jaar waarin zijn moeder omkwam bij een auto-ongeluk. Abrupt kwam er toen een einde aan zijn zorgeloze jeugd. Hij vond troost bij Luana, en ondanks hun verschillende achtergronden werden de twee verliefd op elkaar.

In Heimwee neemt debutant Luize Sauma haar lezers mee naar het zwoele Brazilië. De geboren Braziliaanse weet duidelijk waar ze over schrijft. Al vanaf de eerste pagina begint te temperatuur van het boek in je handen langzaam toe te nemen. Sauma voert je mee naar een wereld waarin het fameuze Copacabana en ook Ipanema op loopafstand zijn. Haar lome maar intense schrijfstijl doet je verlangen naar een fris glas water met ijsblokjes om even af te koelen. Of misschien boek je na de laatste pagina wel snel een vliegticket om zelfs het zand van de beroemde stranden van Rio de Janeiro tussen je tenen te voelen.

Sauma weet het leven in Brazilië in de jaren '80 knap tot leven te brengen. Het leven van een welgestelde familie, welteverstaan. André komt uit de betere kringen en leidt een onbezorgd leven: "Eten verscheen zomaar, huizen maakten zichzelf schoon, en bedden waren altijd opgemaakt." Er dringt in zijn leven weinig door van de onrustige (politieke) situatie in zijn land. Door zijn interesse in Luana merkt André het verschil tussen hun leven voor het eerst op. Zo krijg je met Heimwee een aardig inkijkje in de Braziliaanse klassenmaatschappij.

Tegelijkertijd blijft André's Brazilië op afstand voor de lezer die minder bekend is met het land of met het Portugees. Gesprekken over 'pato no tucupi' met 'jambu' zullen volledig voorbijgaan aan de niet-ingewijden. Sauma legt niet meer uit dan strikt noodzakelijk. Ook op haar vertelling had ze dieper in kunnen gaan. Er gaat veel aandacht naar André's sentimentele gezwijmel over Luana en de ontknoping is weinig verrassend. Daarom is het niet erg dat Heimwee al uit is na 250 pagina's. André's wereld, het land van de Amazone, blijft een mysterie voor 'gringo's'. Maar het is zeer begrijpelijk waarom Sauma opviel met haar debuut. Het maakt ook nieuwsgierig naar meer van deze auteur. Want betoverend schrijven kan Luize Sauma zeker!