Recensie: Lemony Snickets afschuwelijke avonturen - Het treurige tweede boek RECENSIE

Recensie: Lemony Snickets afschuwelijke avonturen: Het treurige tweede boek​ - Lemony Snicket

Na de ellendige avonturen in het huis van graaf Olaf trekken Violet, Claus en Roosje in bij dr. Montgomery Montgomery, kortweg oom Monty. Oom Monty bestudeert slangen en andere reptielen. Aan huis heeft hij zelfs een grote serre die hij gebruikt voor zijn wetenschappelijke onderzoeken. Als oom Monty en de kinderen voorbereidingen treffen voor een slangenreis naar Peru, krijgen ze hulp van een nieuwe assistent: Stefano. Maar binnen een paar seconden herkent Roosje de tatoeage van de gemene graaf Olaf op zijn enkel, wat pas het begin is van nog meer akelige avonturen.

Het treurige tweede boek is het tweede deel van de serie Lemony Snickets ellendige avonturen. Tegelijkertijd is Lemony Snicket de auteur van de serie; pseudoniem van auteur Daniel Handler. Snicket geeft in de flaptekst aan dat ook dit boek een verschrikkelijk boek is. "Als je houdt van verhalen die goed aflopen, lees dan maar iets anders!" Het is jammer dat hij dit zowel bij 'Het ellendige eerste boek' als bij het tweede deel van de serie zegt, want op deze manier haalt hij zijn eigen verhaal naar beneden. 

Ook in Het treurige tweede boek vindt Snicket het leuk om het verhaal om de haverklap te onderbreken. Als er een moeilijk woord voorbijkomt, heeft hij de neiging hem uit te leggen. Toch is dit vaak helemaal niet nodig, aangezien de betekenis ervan uit de context af te leiden is. Daarnaast roepen de personages op zulke momenten dat ze weten wat er wordt bedoeld. Een voorbeeldje: Violet, Claus en Roosje krijgen te horen dat ze bij dr. Montgomery gaan wonen en er wordt ze verteld dat hij Montgomery Montgomery heet. Dit vinden de kinderen erg grappig, maar er wordt ze verduidelijkt dat ze met deze naam niet de draak mogen steken. Dit wordt vervolgd met een uitleg over "ergens de draak mee steken", terwijl de kinderen beweren dat ze de betekenis begrijpen. Voor de kinderen is de uitleg overbodig, waardoor ze geïrriteerd reageren. Toch is de intentie waarmee Snicket de moeilijke uitdrukkingen uitlegt goed, want hij probeert het verhaal aan te passen aan de jonge lezers!

Echter is Het treurige tweede boek te voorspelbaar, omdat het exact dezelfde opbouw als het eerste boek heeft. Eerst is er een korte uitleg over de kinderen en wat er in het eerste boek is gebeurd. Daarna gaan ze naar het voor hen onbekende huis van oom Monty. Zodra Stefano komt en duistere plannetjes smeedt, gaat het op en neer met het spanningsniveau. Vervolgens proberen de kinderen proberen iets te bedenken om Stefano tegen te houden. Ten slotte wordt hij ontmaskerd, maar een vingerknip later maakt hij zich uit de voeten en verdwijnt. Dit is precies dezelfde opbouw als in het eerste boek! Van originaliteit is dus weinig sprake.

Het is jammer dat het verhaal voorspelbaar is, aangezien de plot eigenlijk hetzelfde is als in het eerste deel. Het enige verschil is dat de omgeving anders is. Toch heeft Snicket de lezersdoelgroep van Het treurige tweede boek goed voor ogen gehouden door moeilijke uitdrukkingen uit te leggen.

Dit was de Chicklit.nl recensie van Lemony Snickets afschuwelijk avonturen: Het treurige tweede boek​ - Lemony Snicket