Recensie: Achter de voordeur RECENSIE

Recensie: Achter de voordeur - Alex Marwood

In Achter de voordeur leren we een zevental personages kennen. Vesta, een lieve oude dame, die al haar hele leven in hetzelfde appartementencomplex woont. Cher die op de vlucht is. Hossein, een knappe Iraanse asielzoeker. Thomas een praatgrage man en een beetje een einzelgänger. Gerard Bright die altijd muziek op heeft en die bijna nooit de deur uit lijkt te komen. Collette is op de vlucht en is de nieuwste bewoner in het appartementencomplex. Dan is er ook nog een verdorven Huurbaas, die niet terugschrikt van plotselinge huurverhogingen. Wat niemand weet is dat een van deze zeven mensen eigenlijk een moordenaar is die op een slimme wijze zijn moorden weet te verbergen. Maar dan op een nacht gebeurd er iets, waardoor alle levens van de bewoners voorgoed wordt veranderd. 

Achter de voordeur is het tweede boek van schrijfster Alex Marwood. Inderdaad, schrijfster, Alex Marwood is een pseudoniem van een vrouwelijke Britse journalist. Het eerste boek van deze schrijfster was erg goed ontvangen door de critici en de verwachtingen waren dan ook hooggespannen voor het tweede deel. Voor het boek was veel reclame gemaakt op social media en ik had dan ook hoge verwachtingen van Achter de voordeur. Groot was mijn teleurstelling dan ook dat het boek niet was wat ik ervan verwacht had. 

Het boek begon sterk en had meteen mijn aandacht. Al bijna meteen maak je kennis met een man die zichzelf "De Minnaar" noemt. Dit trekt als lezer natuurlijk meteen de aandacht. Hij is aan het praten tegen een vrouw, een nieuwe verovering, zo zal je denken. Maar al snel wordt pijnlijk duidelijk dat deze man niet veel goeds in de zin heeft. "Ze lijkt nu kleiner dan eerst. Brozer, kwetsbaarder. Meer alsof ze mijn bescherming nodig heeft. Hij legt de onderarm terug op de armleuning en loopt naar de keuken om de schaar uit de la te pakken. Hij knipt heel langzaam, heel voorzichtig door de ducttape om de nek en tilt de plastic zak die erdoor werd vastgehouden, dik, zwaar en transparant, van het hoofd, behoedzaam, om haar mooie haar niet in de war te maken. Hij zal haar in bad doen, later. {...} 'Zo', zegt hij vriendelijk, en hij drukt een liefdevolle kus op haar slaap, waar geen ader meer klopt". Na dit stuk had het boek mijn volledige aandacht. Om daarna te ontdekken dat het verhaal langzaamaan voortkabbelde. Alle bewoners zijn goed geïntroduceerd en de verschillende karakters zijn goed uitgewerkt, wat zeker een pluspunt is voor dit boek. 

Echter pas op de helft van het verhaal komt Achter de voordeur tot de kern van haar plot. Hierdoor komt het verhaal op sommige stukken erg langdradig over. Daarnaast wordt De Minnaar, die hierboven beschreven is, ineens in een van de hoofdstukken in het midden van het boek bij zijn naam genoemd (vanwege spoilers noem ik de naam uiteraard niet) en weten we al wie de moordenaar is, zonder ook maar enige spanningsopbouw naar de ontknoping toe. Ook wordt nooit echt helemaal duidelijk waarom hij in eerste instantie De Minnaar wordt genoemd, en door wie. Noemt hij zichzelf De Minnaar? Deze vragen blijven door je hoofd spoken zonder dat je er antwoord op krijgt. Zonde! Doordat we al snel de naam van de moordenaar te weten kwamen, werd het hele verhaal in een klap ontzettend voorspelbaar en wist je eigenlijk de hele tijd al wat er zou gaan gebeuren. Op een paar minieme plotwendingen na, zaten er geen echt spannende stukken meer in het boek. 

Ondanks deze paar grote minpunten aan het verhaal, heeft Achter de voordeur zeker ook pluspunten. Een van deze punten noemde ik hierboven al. Maar Alex Marwood heeft wel ook hele fijn, beeldende maar vaak ook grappige schrijfstijl. Zo wordt beschreven hoe de Huurbaas het liefst tv kijkt: "Hoe dan ook zou hij op een dag als deze meestal thuisblijven, met de gordijnen dicht. Op een dag als deze ligt hij graag als een aangespoelde walvis op zijn leren bank, naakt, naar zijn dvd's kijkend terwijl er een ventilator over zijn huid blaast, cola light uit de fles drinkend en zo af en toe zijn buik optillen om de plooien eronder te luchten." Ook is er een moment waarop een karakter moet overgeven waarbij het geluid dat ze maakt omschreven wordt als "een gnoe die gevangen zit in een krokodillenmoeras." Dit soort uitspraken zorgen voor een lach op het gezicht van de lezer. 

Al met al is Achter de voordeur van Alex Marwood een middelmatige thriller. Echt spannend is het nergens, wat zonde is want het verhaal heeft zeker wel dit potentieel. Maar misschien waren mijn verwachtingen voor dit boek dan ook iets te hoog gespannen. Ik geef het boek 3 hartjes.

Dit was de Chicklit.nl recensie van Achter de voordeur - Alex Marwood