Recensie: De hemel kan wachten RECENSIE

Recensie: De hemel kan wachten - Gideon Samson

In 2010 won Gideon Samson de Zilveren Griffel voor zijn boek Ziek. Naar aanleiding van zijn tienjarig schrijverschap werd het nu opnieuw uitgegeven onder de nieuwe (en veel sterkere) titel De hemel kan wachten. Aan de inhoud is bitter weinig gewijzigd, maar de omslag is stukken beter. Vooral de achterflap valt op. De manier waarop die is geschreven, nodigt uit om het boek te lezen. ‘Dit is mijn schrijfschrift’ staat er en vervolgens worden verschillende personages uit het boek, maar ook de lezer, op een speelse manier aangesproken om het schrift al dan niet te lezen. 

Het schrijfschrift is de rode draad in dit verhaal. Belle, 13 jaar, ligt voor langere tijd in het ziekenhuis. Samson beschrijft helemaal niet waarom ze daar is, daar heb je als lezer het raden naar. De verschillende symptomen waaraan Belle wordt blootgesteld laten ons echter wel vermoeden wat er aan de hand is. Maar het boek focust niet op haar ziekte, integendeel. Het boek vertelt het eerlijke en warmmenselijk verhaal van een sterk meisje dat al heel wat hindernissen heeft weten te overwinnen. Het hele verhaal speelt zich af in de ziekenhuiskamer van Belle. Daar maken we kennis met mama, papa en zijn vriendin Renate, oma en opa, dokters, verplegers en vriendinnetjes die op bezoek komen. We leren Belle kennen als een typisch dertienjarige: rebels, rad van tong, met een lach en een traan, maar bovenal levensecht,  met een enorm doorzettingsvermogen én geloof in het leven. Ze leert accepteren en doorgaan en ontwikkelt zich tot een heel sterke persoonlijkheid. Daarin overtreft ze zeker haar ouders. Later wil ze schrijfster worden, als Anne Frank. Ze houdt al haar overpeinzingen bij in haar schrijfschrift dat niemand mag lezen. 

De auteur heeft De hemel kan wachten op een verbluffende wijze geconstrueerd. De bezoeken en gesprekken in de ziekenhuiskamer worden telkens afgewisseld met een flashback. In die flashbacks passeert het leven van Belle de revue en verwijst ze dikwijls naar de tijd toen ‘alles nog gewoon was’. We leren alle personages beter kennen en zo heeft de lezer op het einde alle info die nodig is om het verhaal te begrijpen.

Samson slaagt erin om op een eenvoudige manier het leven van een gewoon meisje te schetsen: doodeerlijk, zonder verbloemingen en geloofwaardig. De karakters zijn goed uitgewerkt en groeien in het verhaal. De zinnen zijn kort en krachtig, de dialogen to the point en aangrijpend. De hemel kan wachten sleept je mee van begin tot eind zonder pathetisch te worden. Samson Gideon bewijst hiermee waarom hij zich de voorbije tien jaar bij de top van de jongerenliteratuur heeft gehesen.

Dit was de Chicklit.nl recensie van De hemel kan wachten - Gideon Samson.