Recensie: De vijfde brief RECENSIE

Recensie: De vijfde brief - Nicola Moriarty

"Maar eerst wil ik dat jullie weten dat ik van jullie allemaal houd – jullie zijn al zo ontzettend lang mijn beste vriendinnen en jullie zijn er altijd voor me geweest, bij zo veel dingen. Maar het punt is dat ik in de loop der jaren een probleem met een van jullie ben gaan krijgen. [...] En dus begon ik te fantaseren dat ik zou wachten tot iedereen sliep en dat ik dan een kussen zou pakken en op je af zou sluipen om het over die zelfingenomen slapende kop van je te leggen, om je te smoren." – (Pag 149/151).

De vier vriendinnen Joni, Deb, Trina en Eden zijn onafscheidelijk sinds Joni hen samenbracht in de brugklas. Ze hebben eindeloze sleepovers, avonturen en uitstapjes. En ook op latere leeftijd delen ze hun geheimen, verliefdheden en verdriet. De pubertijd wordt ingewisseld met het volwassen leven, en problemen met ouders en school veranderen in huwelijksproblemen, afspraken met de psycholoog en de onzekerheid van het ouderschap. De vrouwen zien elkaar steeds minder maar komen toch één keer per jaar bij elkaar om samen een aantal dagen op vakantie te gaan. 

Nicola Moriarty opent De vijfde brief met een flashback naar de middelbare school, waarin de karakters worden geïntroduceerd en de fundering van de vriendschap wordt gelegd. Hierna schakelt ze vrij abrupt over naar het heden wat voor enige verwarring zorgt. 

Hoewel De vijfde brief vanuit Joni wordt verteld, komen alle vier de vrouwen aan bod en krijg je langzaamaan steeds meer inzicht in diens levens en problemen. De problemen lijken echter nogal oppervlakkig, en het leven van de dertigers lijkt niet veel te verschillen met dat van de pubers die ze ooit waren. De vrouwen vallen terug in oude patronen en ietwat kinderachtig gedrag, waardoor het boek lastig te lezen is.

Wanneer tijdens hun jaarlijkse uitje ter sprake komt dat ze steeds minder van elkaar weten, en steeds minder vaak écht praten, bedenkt Joni een plan dat hen moet helpen dichter bij elkaar te komen. Alle vier schrijven ze een anonieme brief waarin ze een groot geheim delen en elke avond wordt er één brief willekeurig voorgelezen. Dit lijkt een goed idee, tot er een mysterieuze vijfde brief opduikt. Een van de vriendinnen blijkt een groot probleem te hebben met een van de anderen, en spreekt zelfs over 'haat' en 'moordneigingen'. Er begint een tijd van verwarring, opgekropte woede en oude ruzies die naar boven komen, terwijl je je als lezer afvraagt wie deze brief geschreven heeft.

Afwisselend met deze gebeurtenissen lees je ondertussen hoe Joni, in de toekomst, haar biecht doet bij een pastoor. Helaas worden deze (langdradige) passages niet altijd duidelijk aangegeven, waardoor er enige chaos ontstaat en je als lezer moeilijk kunt omschakelen tussen de verhalen.

Tijdens het lezen wordt je wél steeds nieuwsgieriger naar de vijfde brief en wie deze geschreven heeft. Deze nieuwsgierigheid wordt vanaf het begin van het boek steeds opnieuw gewekt, door telkens één zin van de brief per hoofdstuk prijs te geven. Samen met Joni ga je al lezend alle vrouwen in de groep af en ook Joni zelf is niet uitgesloten. Door al het opgebouwde drama is een grote confrontatie aan het einde natuurlijk niet te vermijden, en de spanningen lopen alsnog hoog op tijdens de ontknoping. Omdat Nicola Moriarty de lezer echter continu blijft herinneren aan de hechte vriendschap tussen deze vrouwen, lijkt het uiteindelijke probleem en de kern van deze 'haat' uiteindelijk een beetje een understatement te zijn. Het is lastig je te verplaatsen in de schrijfster van de vijfde brief, omdat je je afvraagt waarom deze vrouwen in eerste plaats zulke goede vriendinnen zijn. Bovendien is het vermoeiend en niet echt leuk om continu over zoveel negativiteit, onderliggende problemen en ruzies te lezen.

De chaotische manier van schrijven, de oppervlakkigheid van sommige personages en de vergezochte ontknoping zorgen er helaas voor dat je De vijfde brief makkelijk weer weg legt. Het boek zou met name fans van heftige en overdreven soapseries kunnen aanspreken, maar voor liefhebbers van literaire romans is het geen aanrader.

Recensie: De vijfde brief - Nicola Moriarty