Recensie: In het licht van de vuurtoren RECENSIE

Recensie: In het licht van de vuurtoren - Jean E. Pendziwol

Wat hebben een oude, blinde vrouw en een opstandige tiener gemeen? Niets, althans, zo lijkt het op eerste gezicht. Door een samenloop van omstandigheden moet Morgan een taakstraf uitvoeren bij het bejaardenhuis waar Elizabeth woont. Tegen alle verwachtingen in komen Elizabeth en Morgan met elkaar in contact. Dankzij de dagboeken van Elizabeths vader, een vuurtorenwachter van Lake Superior, die per toeval worden ontdekt, blijkt dat Elizabeth en Morgan een gedeeld verleden hebben. Ze blijken meer gemeen te hebben dan op het eerste gezicht lijkt.

In het licht van de vuurtoren bestaat uit drie delen, 'Einde en begin', 'Geesten' en 'Zusters in vlucht'. In het eerste deel wordt je voornamelijk meegenomen in de dagboekfragmenten, en leer je de personages kennen. In het tweede deel vertelt Elizabeth verder, dáár waar de dagboeken ophouden. In het derde deel komen informatie uit het verleden samen met gebeurtenissen uit het heden, en werkt Jean E. Pendziwol toe naar een verrassende ontknoping. Tussen deze hoofdverhaallijn door leer je Morgan beter kennen, en leert Morgan ook zichzelf beter kennen. Ze maakt keuzes als tiener die niet altijd even verstandig zijn.

De dagboekfragmenten worden afgewisseld door met hoofdstukken waarin zowel Elizabeth als Morgan de verteller zijn. Deze afwisselingen sluiten mooi op elkaar aan, waardoor het verhaal vaart heeft en je helemaal meegezogen wordt in het verleden. Hoe verder je leest, hoe meer je erachter wilt komen hoe alles in elkaar steekt en wat Elizabeth en Morgan precies met elkaar te maken hebben.

In het begin van In het licht van de vuurtoren worden een aantal dingen verteld waarvan je niet meteen weet waar het over gaat en wat het precies betekent voor de personages. Bijvoorbeeld een rammelaar en een verdwenen persoon. Hierdoor blijft het tot het einde toe spannend hoe het verhaal zal aflopen en wat er nu precies in het verleden gebeurd is.

Jean E. Pendziwol weet tot het einde toe te boeien. Niet alleen haar manier waarop ze de natuur en de omgeving beschreven wordt is mooi, je ziet het eiland en de vuurtoren echt voor je, maar ook haar manier van spanning opbouwen en dingen verborgen houden voor de lezer zorgen voor een boeiende verhaalstijl. Pas op de laatste bladzijden wordt het verleden geheel blootgelegd en komen alles losse eindjes bij elkaar. In veel boeken weet je ongeveer halverwege het boek hoe het ongeveer zal aflopen. In dit boek zie je dit, door haar goede schrijfstijl, níet van te voren aankomen, wat ik erg goed vind en bijzonder waardeer. Het maakt dat je nog meer wordt meegezogen in het verhaal.

Mede door de boeiende schrijfstijl, de vaart in het verhaal en de manier waarop de details uit het verleden tot bijna het einde toe een mysterie blijven voor de lezer, maakt dit boek een echte aanrader.

Recensie: In het licht van de vuurtoren - Jean E. Pendziwol