Recensie: We eten thuis RECENSIE

Recensie: We eten thuis - Samuel Levie

Samen met zijn moeder stond Samuel Levie al in de keuken en experimenteerden ze met het bakken van brood en het maken van jam. Later richtte hij samen met vrienden achtereenvolgens een cateringbedrijf, een eetcafé en de Youth food movement op. Een netwerk van jonge chefs, boeren en producenten van over de hele wereld. Maar uiteindelijk besefte Samuel Levie dat zijn hobby werken was geworden en dat beviel hem niet echt. Van de ene op de andere dag stopte hij met werken in een restaurant en begon met vrienden twee nieuwe bedrijven: Brandt en Levie, een worstenmakerij, en Food Cabinet, een projectbureau dat zich bezig houdt met voedselvraagstukken. Doordat hij niet meer hoefde te werken in een restaurant hield hij tijd over en dat betekende dat hij thuis zijn hobby, koken voor familie en vrienden, weer kon oppakken. Daar kwam na twee jaar het boek We eten thuis uit voort. 

Het boek is een heerlijke, stevige paperback van mooi formaat en dikte. Ideaal om mee te werken in de keuken. Door de illustraties van zijn zus Emma ziet het er bovendien heel vrolijk uit. Die illustraties komen wat groter of kleiner regelmatig terug in het boek. Leuk!

We eten thuis is ingedeeld naar de seizoenen, iets wat je tegenwoordig vaker in kookboeken tegenkomt. Wat verder opvalt is dat er, voor een worstenmaker, opvallend veel vegetarische recepten in staan.
Jammer is dat uit geen enkel recept blijkt voor hoeveel personen het is. Zo heb je voor de roze zuurkool met venkel en karwij, drie rode en drie witte kolen nodig en voor de eekhoorntjesomelet slechts drie eieren. Van de zuurkool kan je met een weeshuis eten, de omelet is voor jezelf. Bij enkele recepten ontbreken bovendien ingrediënten in de ingrediëntenlijst of de hoeveelheden.

Ook bij het gerecht dat ik maakte, varkenswangen, ontbrak het aan de hoeveelheid varkenswangen. Zeker bij een product dat niet vaak wordt gebruikt is het toch prettig om te weten hoeveel per persoon nodig is. Overigens hoort het wel een beetje bij de gedachte achter het boek: Experimenteer gerust met de hoeveelheden en de ingrediënten. Daar moet je wel zin in hebben natuurlijk.  
De varkenswangen smaakten heerlijk. Het is een prima, redelijk eenvoudig te maken stoofschotel en zeker niet duur. Je moet er wel wat tijd voor nemen want de stoofschotel gaat toch gauw drie tot vier uur de oven in.

Overigens zijn niet alle recepten even eenvoudig. In het recept 'Inktvis van de bbq' beschrijft Levie hoe je een inktvis schoonmaakt. Een behoorlijk onsmakelijk klusje. Ik zou er zelf niet aan beginnen. Veel prettiger is het dan om een hartverwarmende boerenkoolsoep met aardappel & worst voor je gezin te maken. Die was namelijk niét moeilijk en dankzij de Chorizo en het gerookt paprikapoeder ook nog eens zalig. Een aanrader, al zou ik er zelf iets minder boerenkool in doen.

Naast 100 recepten staan er in We eten thuis leuke verhalen over de familie van Samuel Levie. Een internationale familie met roots over de hele wereld. En al woon ik zelf in een prima éénsgezinswoning, ik vraag mèzelf dan wel af waarom wij geen familiehuis hebben in Frankrijk of Suriname? Levie bracht er vele vakanties door en leerde zo ook die keukens kennen. Recepten uit die streken komen terug in het boek. Ze variëren van eenvoudig tot iets ingewikkelder.

We eten thuis is ondanks de onvolkomenheden een fijn boek om uit te koken. Een boek dat je regelmatig uit de kast trekt om een recept te zoeken. Gewoon op een doordeweekse dag of in het weekend wanneer je wat meer tijd hebt!

Recensie: We eten thuis - Samuel Levie