Recensie: Meisjes vermist RECENSIE

Recensie: Meisjes vermist - Agustin Martinez

'In het bergdorpje Monteperdido, dat onder de hoge, dreigende toppen van de Spaanse Pyreneeën ligt, verdwijnen op een dag twee elfjarige meisjes. Daarna zijn deze meisjes nooit meer gezien. De hechte gemeenschap van het dorp lijdt onder het verlies van Ana en Lucia. Hun ouders blijven ze jarenlang zoeken en herdenken. Vijf jaar later wordt er een gecrashte auto in een ravijn gevonden. In die auto vindt de politie de nu zestienjarige Ana naast het lijk van een man. Ze is gewond en in shock, maar ze leeft. Wat is er gebeurt met  Lucia? Leeft ze nog? Commissaris Sara Campos heropent de zaak. Een wanhopige zoektocht naar Lucia begint. Onder de inwoners van Monteperdido groeien de verdenkingen ongebreideld: was de dader een vreemde, of een van hen?'

De omslag van het boek Meisjes vermist straalt een hoop mysterie en geheimzinnigheid uit. Het doet je gelijk denken aan een groot en donker bos. Deze gedachte blijkt, na het lezen van het boek, nog niet zo'n hele rare te zijn. Het boek speelt zich namelijk grotendeels af in de bossen van de Spaanse Pyreneeën. Meisjes vermist is het debuut van journalist en scenarioschrijver Agustin Martinez. Een verhaal over een vermist kind was zijn inspiratiebron voor het schrijven van dit verhaal.

Er zijn natuurlijk genoeg boeken over vermiste meisjes en er bestaan zelfs meerdere met dezelfde titel. Probeer je je als debuterende thrillerschrijver daar maar eens van te onderscheiden. Opvallend aan het begin van Meisjes vermist is, dat het niet zoals andere boeken zich richt op de zoektocht vlak na de vermissing, maar op het moment dat één van de meisjes jaren later opeens terugkeert. Juist deze manier van het verhaal vertellen zal de lezer intrigeren en stimuleren om door te lezen. Ook valt Meisjes vermist op door de vele personages, die door hun Spaanse namen niet altijd even goed van elkaar te onderscheiden zijn. Dit leidt je af en toe een beetje af van het verhaal dat Agustin Martinez wil vertellen. En dat is jammer, want het verhaal zit heel sterk in elkaar en weet je constant op het verkeerde been te zetten.

Vanaf het begin weet het boek je te boeien. Er is een constante spanning aanwezig die er voor zorgt dat je de 460 pagina's dat het boek telt redelijk snel zult omslaan. Denk hierbij niet aan die nagelbijtende spanning, maar meer een subtiele onderhuidse variant. Dit schept de indruk dat Meisjes vermist ook een flinke dosis literaire elementen in zich heeft. Je leert langzamerhand de meisjes Ana en Lucia steeds beter kennen. Het is hierbij schokkend om te lezen wat een ontvoering met innige vriendschap kan doen. Ook richt Martinez zijn aandacht op de directe familie van de verdwenen meisjes. Als lezer realiseer je je dan, wat zij allemaal mee moeten maken. En vooral Sara Campos, als commissaris met een zeer heftig verleden, intrigeert. Ze maakt in het boek een flinke ontwikkeling door en maakt hierdoor indruk. Juist omdat ze op sommige gebieden faalt, maakt dit haar toegankelijk en herkenbaar. Het einde van het boek, ten slotte, komt als een verrassing en is heftig. Dit maakt wat ze altijd zeggen over ontvoeringen, meer dan waar.

Concluderend is Meisjes vermist een intrigerend mix van literaire en thrillerelementen, van een veelbelovende nieuwe stem in de boekenwereld. Niet alledaagse personages, een origineel begin en diverse plotwendingen zorgen ervoor dat je het boek gemakkelijk uitleest. Wel kunnen de grote variatie aan personages wat overdonderen waardoor het verhaal hier en daar wat lastig te volgen is. Vooral geschikt voor liefhebbers van het literaire thrillergenre.

Recensie: Meisjes vermist - Agustin Martinez