Recensie: Als wij schurken waren - M.L. Rio RECENSIE

Recensie: Als wij schurken waren - M.L. Rio

Oliver Marks heeft tien jaar in de gevangenis gezeten voor een moord die hij wel of niet gepleegd heeft, dat is de grote vraag. Detective Colborne heeft zich nog altijd niet kunnen neerleggen bij het raadselachtige plot van 'zijn' zaak en haalt Oliver over om hem eindelijk de waarheid te vertellen. Oliver neemt hem mee naar Dellecher, de klassieke academie waar de grootste tragedie niet alleen gespeeld, maar ook werkelijkheid werd.

Tien jaar eerder: zeven toneelstudenten beginnen aan hun laatste jaar op het Dellecher Classical Conservatory. Ze bestuderen en spelen de stukken van Shakespeare vol overgave en passie, totdat hun vaste rolverdeling wordt verstoord. Dit heeft niet alleen grote gevolgen op het toneel. Als één van hen dood wordt aangetroffen, moeten de anderen zichzelf overtuigen  van hun onschuld. 

Als wij schurken waren van M.L. Rio is een meeslepende roman over zeven onstuimige studenten. Ze leven voor Shakespeare en maken ook buiten het toneel veelvoudig gebruik van zijn oeuvre. Hoofdpersoon Oliver vertelt het verhaal in de ik-persoon en al snel merk je dat hij zich opstelt als de underdog van de groep. Mede daardoor krijg je als lezer al snel een zwak voor hem, dat in het verdere verloop van het verhaal alleen maar groter wordt. M.L. Rio bouwt de spanning vanaf het begin tot aan de ontknoping zorgvuldig op, waardoor je niet anders kunt dan verder lezen. Langzaam worden de complexe relaties tussen de leden van de groep blootgelegd en leef je telkens meer met hen mee. 

Het is interessant om te lezen hoe Oliver in Als wij schurken waren een inkijkje geeft in het studentenleven op een exclusieve academie. Het is bijna een soort sekte waar mensen met dezelfde passie elkaar gevonden hebben en mijlenver afstaan van de buitenwereld. Daarnaast gaat de passie voor toneel samen met een overdadige levensstijl die wordt beschreven als de cultuur van het exces: 'drank en drugs, seks en liefde, trots en afgunst en wraak. In alles waren we mateloos.'

Wat opvalt is dat Oliver en zijn vrienden bijna niet op een normale manier met elkaar communiceren. Ze citeren Shakespeares werk continu en daardoor is het soms niet duidelijk wat ze precies bedoelen. Het lijkt wel alsof ze na hun repetities en voorstellingen in hun rol blijven hangen en niet goed weten hoe ze zich in het 'echte leven' moeten uiten. Dit is aan de ene kant intrigerend, maar aan de andere kant komt het ware verhaal hierdoor minder goed naar voren. Als wij schurken waren voelt daarom soms meer als een klassieke literatuur les dan een roman. Zo wordt de voorstelling van Macbeth uitgebreid beschreven, maar wordt er aan de hoog opgelopen emoties van de hoofdpersonen tijdens dit stuk nauwelijks aandacht besteed. Dit doet meer af aan het verhaal dan dat het een extra waarde heeft.

Het plot van dit boek zit daarentegen geweldig in elkaar. De hoofdstukken zijn opgedeeld in een proloog uit het heden en bedrijven en tonelen die zich in het verleden afspelen. Zo proef je de sfeer van het toneel nog beter en kun je je als lezer goed inleven. Net als bij Shakespeare weet je dat deze tragedie een noodlottige afloop heeft, maar toch ben je bereid om het tegendeel te hopen en verder te lezen. Net als Colborne ga je op zoek naar het ontbrekende stukje informatie dat uiteindelijk alles op zijn plek laat vallen.   

Als wij schurken waren is een bijzonder boek waarin de liefde voor Shakespeare van elke bladzijde afspat. M.L. Rio heeft dankzij haar eigen studie een meesterlijke beheersing van het Shakespeareaanse  toneel en taalgebruik en brengt dit geweldig tot uiting. Als je geen fan bent van Shakespeares werk, zou ik je adviseren dit boek over te slaan. Anders kan ik het je net als Emily St. John Mandel niet genoeg aanraden.

Recensie: Als wij schurken waren - M.L. Rio