Recensie: Mijn moeder en ik RECENSIE

Recensie: Mijn moeder en ik - Mary Peterson 

De moeder van Mary, Anne, overlijdt en Mary moet haar huis leeghalen. Dat huis is volledig gevuld met rommel wat haar taak er niet makkelijker op maakt.

We lezen over het leven van Anne. Als oudste kind in het gezin Diener had ze het niet altijd makkelijk. Wanneer ze een tegenslag moet verwerken, besluit ze het klooster in te gaan. Ze hoopt hier alsnog haar roeping te vinden maar hoe harder ze haar best doet, hoe minder goed het met haar gaat. Na tien jaar vindt ze de kracht om het klooster uit te gaan en trouwt ze met Dale. Niet omdat ze nu zo verliefd op hem is maar omdat ze het gevoel heeft dat ze moeilijk voor altijd alleen kan blijven.

Dale heeft ook andere motieven dan liefde. Hij is homo maar kan dit niet uiten. Door met Anne te trouwen hoopt hij toch een 'normaal' leven te hebben. Helaas blijft Dale worstelen en uiteindelijk verteld hij Anne wat er speelt.

Samen besluiten ze dat Dale zal verhuizen. Hoewel Anne begripvol is, breekt dit haar ook. Ze bleef een geweldige moeder maar ze wordt niet meer de oude. De verzamelwoede begint en het huis slibt dicht. Mary wordt ouder en vindt de rommel in huis erg moeilijk. Wanneer ze uit huis gaat en verder haar eigen leven opbouwt, raken moeder en dochter steeds verder van elkaar verwijderd. Hoewel Anne en Mary contact houden en het zelfs wat beter wordt wanneer Mary ook kinderen krijgt, blijft Anne haar problemen houden en kan ze moeilijk om hulp vragen. Wanneer Anne overlijdt keert Mary nog een keer terug naar haar ouderlijk huis. Tussen alle rommel zoekt Mary de voor haar belangrijke schatten uit en hoewel ze haar moeder bij leven niet genoeg heeft kunnen helpen, wil ze voorkomen dat er alsnog een smet komt op haar moeders naam.

Dit boek van Peterson is waargebeurd. Dat kan een bijzondere invalshoek creëren omdat de schrijver dit verhaal heeft geleefd. Helaas kon ik dit niet ontdekken. Het boek heet Mijn moeder en ik waardoor ik verwachtte veel meer te lezen over de band tussen Peterson en haar moeder, Anne Diener. Dit was niet het geval. Het verhaal gaat redelijk ver terug, naar het leven van Anne als kind. Deels is dit begrijpelijk en krijg je zo een kijkje in het jonge leven van Anne. Het nadeel is dat er veel personages voorbijkomen. Misschien kwam het ook doordat het verhaal mij niet pakte maar ik had moeite met de personages en hun rol in het verhaal te onthouden. Dit maakte het verhaal soms lastig te volgen.

Mijn moeder en ik is een vrij dik boek, 414 pagina's. Hoewel er een lange periode in het boek wordt beschreven, is er niet het gevoel dat er noodzaak was voor zoveel pagina's. Misschien is het omdat Peterson haar eigen verhaal verteld waardoor ze niet meer uit het verhaal heeft geschrapt, maar voor de lezer is het helaas wat langdradig geworden.

Het verhaal over de moeilijkheden tussen haar ouders wordt mooi verteld. De worsteling van haar vader, de reactie van haar moeder wanneer ze achter zijn geheim komt en hoe sterk Anne zich vervolgens houdt.

Anne heeft geen makkelijk leven gehad en hoezeer ze ook de touwtjes in eigen handen probeerde te houden, ze had niet overal controle over. Het is verdrietig hoe het haar vergaat en hoe zij steeds meer geheimen heeft naarmate zij ouder wordt. De titel Mijn moeder en ik is erg toepasselijk evenals de cover van het boek. Witte jurken hebben namelijk een speciale rol in het verhaal. Het heeft iets moois hoe Peterson goed heeft nagedacht over deze details. Door het trage verloop lukt het dit boek niet om je te pakken waardoor het mooie doch trieste verhaal niet genoeg tot zijn recht komt.

Recensie: Mijn moeder en ik - Mary Peterson