Recensie: De moord op commendatore RECENSIE

Recensie: De moord op commendatore - Haruki Murakami

Haruki Murakami: Je vindt zijn boeken indrukwekkend of helemaal niets. Al jarenlang neemt deze bijzondere Japanse schrijver ons mee in zijn bijzondere wereld waar alles mogelijk lijkt. De boeken lezen af en toe als een schilderij van Dali en opvallend hierbij is de (bijna) eigenaardige schrijfstijl van Murakami. Zonder blikken of blozen beschrijft hij alledaagse situaties, maar weet de lezer zo in zijn verhalen mee te nemen, dat diegene alleen maar overdonderd en geschokt achterblijft...

'Een zesendertigjarige pas gescheiden portretschilder neemt zijn intrek in een oud atelier in de bergachtige omgeving ten zuidwesten van Tokio. Behalve door liefdesperikelen wordt hij geplaagd door een painter's block, een onvermogen om te schilderen. Hij hoopt in het afgelegen atelier tot rust te komen, en zijn inspiratie terug te vinden, maar het zal anders gaan. Een mysterieus schilderij op de zolder van zijn verblijf lijkt tot leven te komen, vanuit een heuvel in het bos achter het huis klinkt 's nachts het geluid van een bel. Een meisje verdwijnt, en de hoofdpersoon gaat haar zoeken – een zoektocht die hem afvoert naar de wereld der metaforen, waar hij met zijn diepste angsten wordt geconfronteerd.'

Ook in zijn nieuwste tweeluik De moord op Commendatore schetst Haruki Murakami evengoed een beeld van een ogenschijnlijk alledaags figuur. Een portretschilder, waarvan het huwelijk op de klippen loopt, besluit de auto te pakken en een stuk te gaan rijden. En vanaf dat punt wordt zijn leven allesbehalve gewoon. Wanneer hij betrokken raakt bij de vondst van een mysterieus schilderij, vindt een reeks bizarre gebeurtenissen plaats.

De schrijfstijl van Murakami is in De moord op Commendatore bijna autistisch te noemen. Er zijn namelijk bijzondere beschrijvingen voor de hoofdpersoon, over de getrouwde vrouwen waar hij een verhouding mee heeft én de manier waarop hij iedere keer teruggrijpt op de dood van zijn zusje, die op 12-jarige leeftijd het leven liet. Murakami geeft zijn personages hierbij een soort obsessies mee. Een bijna eigenaardige focus op de borsten van zijn minnares, de boodschap van een bepaald schilderij en mysterieuze geluiden. Je zou als lezer verwachten dat dit op een gegeven moment gaat irriteren, maar Murakami's vertelkunst lijkt je, in plaats daarvan, steeds meer te verstrikken in zijn web. 

Haruki Murakami staat natuurlijk bekend op zijn eigenaardige en fantastische elementen in zijn verhalen. Die ook in De moord op Commendatore weer aanwezig zijn en deze komen vooral in de tweede helft van het boek ter sprake. Murakami weet het zo te brengen dat deze ongelooflijke aspecten naadloos in het verhaal passen en bijna geloofwaardig overkomen. Een mysterieuze bel dat klingelt en een soort miniatuurgeest, die naar believen verschijnt en verdwijnt.

Je zou bij het lezen van Murakami's nieuwste werk bijna verwachten dat het opeens naast je in de kamer verschijnt. De ontwikkeling van de verschillende personages wordt hierbij zeker niet uit het oog verloren. Vooral de jonge schilder, die door Murakami niet bij naam wordt genoemd, zie je evolueren van portretschilder naar iemand die zowat abstracte kunst maakt. Ook zie je hem worstelen met de dood van zijn zusje en hoe dit zijn leven beïnvloed (heeft).

Mooi hierbij zijn de beschrijvingen van meesterwerken in de kunst en literatuur en belangrijke historische gebeurtenissen, zoals de bezetting van Oostenrijk door Duitsland. Wel komt het einde van het boek vrij abrupt, waarbij je je af kunt vragen of het verhaal wel bedoeld was om zo ruw in tweeën gehakt te worden. Maar gezien beide delen over de 500 pagina's tellen, is het ergens ook wel logisch dat de uitgever voor een tweeluik gekozen heeft.

Haruki Murakami is er na meesterwerken als De Opwindvogel Kronieken en Kafka op het Strand opnieuw in geslaagd een bijzonder verhaal te vertellen, waarin een ogenschijnlijk alledaags personage op geloofwaardige wijze heel bijzondere dingen beleefd. Alhoewel het boek over de 500 pagina's telt, is het verhaal toegankelijk en leest het gemakkelijk weg. Murakami geeft je het gevoel dat het allemaal zo echt kan gebeuren.

Recensie: De moord op commendatore - Haruki Murakami